Muts!

Niet mijn meest recente nederlaag, maar werkzaamheden met een strakke deadline (ja Roel, echt), waren er de reden van dat ik geen ‘slotverslag’ van de laatste speelavond van 2024 heb gemaakt. Nou, ok, ook een beetje door mijn verloren pot.

Goedgekerstmutst
Na mijn aankondiging in de app, dat iedereen toch zeker wel goedgekerstmutst zou komen op deze laatste clubschaakavond van het jaar, kwamen er al snel een paar afmeldingen en zouden op de avond zelf er ook nog enkele afhakers zijn. Ze zouden toch niet serieus gedacht hebben dat ze er anders niet in kwamen?
Ikzelf had in ieder geval op het laatste moment een beeldige foute kersttrui weten te scoren. Eerlijk gezegd vind ik er niet zo veel fouts aan, hij is gewoon hartstikke leuk, want … vol met schapen. En schapen, daar ben ik dol op. Dáárom heb ik natuurlijk verloren, bedenk ik me ineens, zodat jullie konden zeggen, of ten minste dénken: het arme schaap … Nou, dat is dan goed gelukt.

Van de straat
Maar goed, vrolijk verpakt in rode kersttrui, inclusief muts, een rammelaar (dat hoort dan weer meer bij de Hazen, maar goed), én hoofdbedekking voor mijn koning, stapten manlief en ik de speelzaal binnen. Nog lekker op tijd ook, want we hadden ook nog wat versnaperingen meegenomen, net zoals Piet en Willy, die, evenals vorig jaar, een royale schaal met heerlijke vleeswaren, kaas en olijven hadden meegenomen. Naast alle zoetigheid en nóg een schaal met hapjes zou de kerstgedachte in ieder geval goed vertegenwoordigd zijn.
Manliefs outfit bestond overigens uit een lawaaierig uitziende stropdas, die ook nog eens knipperlichteffect had. Alles om de tegenstander zo veel mogelijk uit de concentratie te halen. De beste foute kerstoutfit kwam echter van Frank. Die had gezien dat men in foute kersttrui verwacht werd, en had op straat (jawel) een FK gevonden en die dus maar meteen geconfiskeerd. ‘Hij is wel een beetje krap, maar ja, wel kersttrui.’ Anderen hadden een trui geleend en aangezien foute kersttruien geslachtloos zijn, kunnen mannen heel goed een trui van een vrouw lenen. ‘Ik lever hem gewassen weer in, hoor!’
Ik was dan ook zeer tevreden met de oogst, én met de helden die geduldig een van de lease-kerstmutsen opzetten. De stemming zat er dus al goed in.

Bij binnenkomst kreeg ik een kaart in mijn handen gedrukt: Voor alle leden van de SSC stond erop. ‘Jij weet daar wel iets mee te doen!’ ‘Oh, ok.’ Het bleek een fraaie kerstkaart te zijn van ons aller wedstrijdleider Roel en echtgenote Monique. Bij deze dus, voor jullie allemaal hun goede wensen.

Terug naar de kerstclubavond.
Ik had er echt zin in, ook toen ik tegen Frans D. mocht aantreden. ‘Gezellig!’ sprak ik welgemeend. Dat vond hij ook. We zaten in de ‘barzaal’ wat betekent dat het handig is om niet als laatste klaar te zijn, daar degenen die dat wel zijn graag luidruchtig aan de analyse – en wat daar verder bij hoort – beginnen. Helaas. We zaten ongeveer als laatsten nog te spelen en inderdaad, de analytici waren al druk in gesprek met elkaar, terwijl er links en rechts ook een blik op ons bord geworpen werd. Al dan niet met commentaar in decibellen die varieerden van nauwelijks waarneembaar tot luidkeels.
De conclusie was dat ik nog steeds veel moet leren. Ook mijn geheime wapen, een goedgemutste koning, mocht niet baten. Ik liet me volledig uit het veld slaan door Frans. En dat in een gewonnen stelling. What else is new. Ja, dit dus. Wat een muts ben ik ook.
In ieder geval kan ik mijn repertoire weer aanvullen met: gewonnen staan en toch verliezen. Ik had al: opgeven in een stelling waarbij de tegenstander een stuk weggeeft (niet gezien, dus). Door de vlag gaan (makkie), ‘vergeten’ remise aan te bieden. Remise weigeren en vervolgens verliezen. Verliezen binnen luttele zetten (maar dat was ergens anders, hoor). Nou ja, voor alles is een eerste keer. En hopelijk ook een laatste keer.

Hier nog goedgemutst

Ik had zeker 15 minuten nodig om Bey te komen en was toen weer enigszins bij de mensen. Enigszins. En nee, no hard feelings naar Frans D., tuurlijk niet. Ook eindspelen horen erbij, zoals mijn geheime leermeester bij de Primera laatst nog tegen me zei. Gewonnen staan betekent nog niet dat je het uiteindelijk ook wint.
Mijn enige troost was dat ik de volgende dag met mijn goede vriend Zwaan zou gaan bridgen. Ik keek er zeer reikhalzend naar uit, mijn hals verlengde zich met wel tien centimeter, zó keek ik ernaar uit. Een giraf zou er jaloers op worden.
En inderdaad, hoewel Zwaan en ik niet zo vaak samen spelen, ging het soepel en eindigden we op de 2e plaats van de 22 paren. Dat was weer even heel fijn voor het zelfvertrouwen. ‘Wil je in januari/februari een competitie met me spelen?’ ‘Lijkt me een strak plan, Zwaan.’ Want ik merk dat ik toch wel even een boostje nodig heb, na dat grossieren in schaaknullen van de afgelopen tijd. Iets te veel eieren dus, en Pasen is nog ver weg.

Het slagveld
Wat er verder was gebeurd aan de borden wist ik niet, vanwege onze eindeloos lange partij. Maar gelukkig hebben we daar dan altijd nog onze razende reporter Jan B. Hier zijn samenvatting.
Jan B. tegen Frank: allebei een kwal weggegeven, dus remise.
Piet een snelle punt tegen Ignace.
Ben stond gewonnen tegen Roel, maar Roel wist hem alsnog te flessen.
Jelle gaf een eindspel weg tegen Herman (na eerst remise afgeslagen te hebben, het later zelf aangeboden te hebben, maar nu dacht Herman: ja, doei!).
Bernard speelde met de kerstgedachte in het achterhoofd (remise tegen Ko).
Jan de Jager wint van Marco, knap!
Johan wint van Bob de Jong (darter wint van schaatser?)
Menno H. wint knap van Frits.
Kas Jansen mist in een pionneneindspel een belangrijke remisevariant en verloor daardoor (van Paul).

Nazit
Maar goed, ik geloof dat de nazit gezellig en geheel in de kerstgedachte plaatsvond, maar ik heb er zelf dus niet al te veel van meegekregen. Wel weet ik dat Bob een van de meegebrachte ‘lease’mutsen zó mooi vond, dat hij aan mijn Jan vroeg of hij hem mocht houden. Tuurlijk. Dat is toch ook de kerstgedachte?
Helaas zijn er geen of weinig foto’s gemaakt, ik kreeg er later nog wel een van Menno H. die ik toch met heel veel plezier plaats. Want hoewel ik het jaar helaas niet eindig met een fraaie overwinning, blijf ik SSC een mooie, warme, en gezellige club vinden.

Hele fijne kerstdagen allemaal, en een prachtig en schaakrijk 2025!
NB: Op 28 december is het Oliebollentoernooi in het Leidse Denksportcentrum. Ons team bestaat uit Paul, Ron, Marcel, Sam en Jan B. Zet ‘m op, mannen!!
NB 2: De eerste schaakavond in januari (7 januari) is het snelschaaktoernooi! Open voor alle Bollenbozenstrekers.

Maaike