In memoriam Anne van der Meer

Anne van der Meer bij hem thuis, 12 oktober 2024

Op 25 januari 2025 is ons erelid Anne van der Meer op de respectabele leeftijd van 98 jaar overleden.

Hij was het oudste nog levende erelid van de Sassenheimse Schaakclub. Al kwam hij niet meer op de club, hij schaakte nog eens in de twee weken op donderdagmiddag met een clubje SSC’ers. Voor het jubileumboek, ter ere van het 100-jarig bestaan van de club op 28 oktober 2024, werd hij nog geïnterviewd:

Erelid Anne van der Meer – door Maaike Bey-Valkenburg
Het is zaterdagmiddag, 12 oktober 2024. De uitnodigingen voor de receptie vanwege het 100-jarig bestaan van SSC zijn de deur uit, per e-mail. Ik heb een paar uitnodigingen die per snail-mail gaan, per post dus. Een daarvan is bestemd voor ons enige in leven zijnde erelid: Anne van der Meer, 98 jaar inmiddels. Ik ben benieuwd naar hem.
Bij zijn huis aangekomen besluit ik aan te bellen, en niet de uitnodiging zonder meer (! – ik hou van woordspelingen) in de bus te gooien. Annes vrouw doet open, vraagt meteen – nadat ik heb uitgelegd wie ik ben – of ik binnen wil komen. Ik sta even later oog in oog met levende legende Anne van de Meer, ik realiseer me ter plekke hoe bijzonder dat is. 

‘Wil je een glas rode wijn?’ vraagt echtgenote Ria. ‘Hij is heel lekker.’ Ik heb niet veel tijd nodig om daar bevestigend op te antwoorden. Ik vertel hoe bijzonder ik het vind om Anne te ontmoeten, en overhandig hem de uitnodiging voor de receptie. Ze blijken daar gelukkig al van op de hoogte te zijn en zijn zeker van plan te komen. Vanwege de hartelijke sfeer vraag ik al snel of ik een foto mag maken voor het jubileumboek. Dat mag, en even later voeg ik daaraan toe: ‘Zou ik u ook een paar vragen mogen stellen?’ Ook dat is geen probleem, en zo is onderstaand blikseminterview tot stand gekomen. 

Zonder plan kom je nergens
‘Ik heb leren schaken van mijn vader, ik was toen 14 jaar en we woonden in Amsterdam. In Amsterdam was ik lid van de Haagse Christelijke Schaakclub, ja, in Den Haag dus, terwijl ik in Amsterdam woonde.
Voordat ik naar Sassenheim verhuisde woonde ik in Voorhout, ik was daar voorzitter van de schaakclub. In 1986 ben ik naar Sassenheim verhuisd. Ik was lid van de Rotary en kende zo ook een paar schakers van de Sassenheimse Schaakclub. Zodoende werd ik daar lid.
Het liefste én het beste speelde ik destijds bij het toenmalige Hoogovens Toernooi, nu Tata-Steel Chess. Ik vind schaken een heel mooi spel, ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan en nog steeds. Helaas heb ik de liefde voor het spel niet kunnen overdragen aan mijn vier kinderen.’

Wat maakt van iemand een goede schaker?
‘Een goede opening bepaalt het spel,’ aldus Anne. ‘Tegenwoordig gaan de meeste schakers niet meer zo diep, maar dat is wel belangrijk. Ik oefen nog elke dag, mijn lijfboek is ‘Oordeel en Plan’ van Max Euwe. Mijn voorkeursopening is d2-d4 en daarna Pf3. Als ik met zwart speel doe ik na e4 c5. Ik wil altijd proberen te winnen, maar ik vind het spel belangrijker dan winnen.’

Donderdagmiddagschaak
Op donderdagmiddag schaakt Anne eens in de twee weken met een groepje van zeven heren. Naast zijn stoel ligt een notatieboekje met een recente partij tegen Wim van Biezen. Op mijn vraag of hij die partij gewonnen heeft, antwoordt Anne: ‘Remise. Helaas merk ik dat mijn concentratie afneemt als het te lang duurt, dus dan bied ik remise aan.’ Dat neemt niet weg dat de partijen na afloop nog altijd geanalyseerd worden.
Dat thuis schaken, telkens bij een van de zeven heren thuis, bevalt Anne heel goed. ‘Ik ga liever niet meer ‘s avonds naar de club. Zo’n acht jaar geleden heb ik voor het laatst op de Sassenheimse Schaakclub geschaakt. Toen ben ik tot erelid benoemd en ik ben daarna nooit meer terug geweest. Maar schaken blijft mooi, ik leer nog elke dag.’

De stukgelezen schaakbijbel ‘Oordeel en Plan’

Receptie 100-jarig bestaan SSC

De Teylinger, 2 november 2024

Bijna net zo oud als de vereniging zelf, was het geweldig dat hij de receptie ter ere van het 100-jarig bestaan nog mee heeft kunnen maken. Burgemeester Carla Breuer noemde hem in haar toespraak en ging later met hem op de foto, samen met de ter plekke benoemde nieuwe ereleden Ron Brands en Bernard Touber, en de door de Koninklijke Nederlandse Schaakbond gedecoreerde leden, Piet Bakker, Bernard Touber en Jan Bey, wegens (meer dan) 50 jaar lidmaatschap.

Wat overduidelijk was, was dat Anne het schaakspel zijn leven lang omarmd heeft, tot op het laatst heeft hij nog geschaakt met het donderdagmiddaggroepje. Partijen werden nog altijd genoteerd en geanalyseerd en nog dagelijks las hij in zijn schaakbijbel: Plan en Oordeel van Max Euwe.

Dat hij een verdienstelijk schaker was bleek wel uit het feit dat hij meerdere keren clubkampioen geweest is, ook van Voorhout, getuige bijgaand artikel uit de Teyding. En al is Anne niet meer onder ons, in onze herinnering én in het jubileumboek leeft hij voort als een schaakliefhebber pur sang.

De Teyding, 4 augustus 2009