De Eindstand: Uitgelicht

Spanning in de subtop & eervolle vermeldingen
Schaken kan een sport zijn zoals alle anderen. Bij het ingaan van de laatste competitieronde zijn vaak de echte prijzen wel verdeeld. Wedstrijden gaan alleen nog maar om des keizers baard en zelfs daarvoor is de interesse soms hooguit matig te noemen.
Kijk bijvoorbeeld naar het eredivisievoetbal: PSV is al maanden kampioen, de reserves van de nummer 14 spelen tegen een jeugdteam van de nummer 11 en het publiek gaapt uitgebreid of blijft thuis.
Ook de laatste Tour de France-etappe op de Champs-Elysees is een met champagne overgoten modeshow van uitgemergelde wielrenners die hun sponsors uitgebreid bedanken op een rare kleur fiets.
En in de Formule 1 is in principe elke wedstrijd een carnavalsoptocht, maar als de wereldkampioen al lang en breed bekend is, kan niemand met gezond verstand nog uitleggen waarom dit circus nog rondreist.
Ik dwaal af, maar het beeld is duidelijk.

Bert afgetekend kampioen
Bij de SSC was kampioen Bert (net als PSV) al een hele tijd zeker van titelprolongatie.
De nummers 2 (Piet) en 3 (Marcel) staan al een paar weken te ver uit elkaar om nog te kunnen wisselen van plek. Nummer 4 Roel koos ervoor om niet eens te probéren nog een plekje te stijgen: Hij daalde af naar Zuid Frankrijk om de ‘makkelijke’ kant van de Mont-Ventoux te beklimmen.

Bert kampioen, Piet 2e

Eervolle vermeldingen
Ook verderop in het klassement – waar gelukkig geen degradatie mogelijk is – zijn de verschillen in de laatste ronde grotendeels onoverbrugbaar. Enige uitzondering was gisterenavond Johan, die door een mooie overwinning op Willem met 0.1 punt in de eindstand over Herman heen wipte, mede doordat Kas en Herman een halfje overeenkwamen.
Eervolle vermelding hier nog voor Bob, die met 29 (!) gespeelde partijen iedereen achter zich laat in het prestigieuze dinsdagavondaanwezigheidsklassement. Dat is van de 33 rondes. Met zoveel oefening moeten de punten op enig moment toch binnen komen rollen, en dat blijkt ook de laatste paar rondes!
Ook Kas – die wij (bijna) allemaal kennen als iemand die zich elke dag probeert te verbeteren met schaken, leergierig en nieuwsgierig, begint de laatste rondes van dit seizoen eindelijk z’n puntjes binnen te sprokkelen. Na een moeilijke eerste helft van het seizoen (één halfje tegen Paul) harkt hij nu toch mooie puntjes binnen tegen gemene schaakduivels als Maaike, Frans V en gisteren dus Herman.

Niemandsland
Andere eervolle vermeldingen – Ron staat al rondes lang in het niemandsland van plek 8. Wel erg knap gezien zijn geringe aantal partijen dit seizoen. Uiteindelijk kom je dan wel ergens punten tekort om mee te dingen naar de ereplaatsen.
En Frans D, vorige week al geprezen als eindspelkoning, laat dit seizoen meer en meer van zich spreken: hij wint 6 van de 9 partijen dit kalenderjaar en heeft zich tevens grotendeels ontdaan van zijn grootste rivaal van vorig jaar: de klok.

De strijd om plek 5, 6 en 7
Omdat je niet iedereen kunt noemen die er gister niet was, ga ik snel door met de in de titel voorspelde spanning. Want er was nog zeker iets om voor te spelen voor Sam, Ignace (Iggy) en mijzelf.
Gedrieën stonden wij op plekken 5,6 en 7. De ambities waren groot, de verschillen klein.
Vooraf had ik uit de losse pols berekend dat een overwinning van mezelf genoeg zou moeten zijn om plaats 6 vast te houden, en misschien zelfs – afhankelijk van het resultaat van Iggy, te stijgen naar 5!
Voor Sam gold praktisch hetzelfde,hoewel hij in zijn underdogpositie (7) een klein wonder (en een gunstige indeling) nodig had om naar 6, of zelfs 5 te stijgen. Iggy daarentegen begon op plek 5, was de favoriet voor plek 5 maar zou bij een onfortuinlijke verliespartij op zeker een vrije val maken.

Roofdieren
De indeling koppelde Sam met zwart aan Bernard, Ignace speelde met wit tegen Piet (oei!) en ikzelf mocht ook met wit aantreden tegen Sander de Onvoorspelbare.
Tactisch koos ik voor het bord naast Sam en Bernard, zodat ik goed zicht had op de ontwikkelingen daar. Iggy zat aan de andere kant van de arena, afgezonderd en alleen, met z’n rug naar ons toe zodat wij als roofdieren in z’n nek konden hijgen. Figuurlijk dan.
En roofdieren waren we, Sam en ik gingen gelijk op in het – met alle respect – gehakt maken van onze tegenstanders. Bernard, toch zeker ook bekend om z’n solide spel en de inmiddels beruchte ‘Nou het is 10u, ik bied remise aan’ speelde h3 én g4 én rokeerde alsnog koningszijde. Sam wist daar wel raad mee en hoewel het door mijn gekleurde bril leek alsof het misschien met veel pijn, moeite en een stukoffer te houden was, was er nadat het paard een paar zetten later infiltreerde geen houden meer aan. Mat dreigde en wit gaf op.

Off-beat opening
Op mijn bord probeerde ik een off-beat opening (Pf3, c4 oorlog op het bord). Sander deed zijn nieuwe bijnaam eer aan met een aantal onvoorspelbare openingszetten (Lf5xPb1, b5,Ph6), die zeker in blitz interessante ideeën hadden kunnen opleveren, maar die in klassiek schaak met meer dan genoeg bedenktijd en een moordlustige tegenstander als ikzelf (al zeg ik het zelf) toch niet zo doorwrocht bleken. Na 14 zetten stond ik 2 torens en een loper voor, maar liep ik wel iets achter in de ontwikkeling van mijn stukken. Een aantal zetten later bleek een voor zwart ongunstige dameruil onvermijdelijk en daarmee was het uit.

De blits (maken)
Vanwege de spanning en het vele blitzen dat toen volgde heb ik de partij van Ignace en Piet niet durven en kunnen volgen, maar zij kwam een remise overeen. En toen begon het grote rekenen.
Gedrieën speculeerden wij over de mogelijke competitie-eindstand en bij afwezigheid van een wedstrijdleider was de spanning bijkans ondraaglijk.
Zou de website al geupdate zijn?
Nee, dan nog een blitsje. ‘Zoef, Interessant!’
Nu dan? Nee, nog een pilsje een blitsje! Hap Snap, Schaakedinho,
….Nu dan? Nee, nog een pilsje en een blitsje! Hatseflats!

Uiteindelijk kwam het verlossende woord. De waardepunten van het halfje van Ignace bleken ruim voldoende voor het behoud van de 5e plek. En omdat de winst van Sam iets meer waardepunten opleverde dan de mijne, eindigt hij verdiend op plek 6.

Daar moest op geblitst worden!
Hatsa, nog een pilsje?

U begrijpt, het bleef nog lang onrustig in Het Onderdak.

Is het al tijd om naar huis te gaan? Zoef! Snap!
Nee, nog een pilsje en een blitsje.

Jelle