Alarmfase 1

Mannen worden koffiejuffrouw

Omdat we er de laatste twee avonden niet zijn, leek het ons een mooi plan om te trakteren op homemade cupcakes met, naar eigen inzicht, slagroom en (maximaal) 1 aardbei, zoals ik streng aangaf. Dit zogenaamd royale gebaar maakten we natuurlijk vooral, opdat jullie ons extra zullen missen, die slotronde van de interne en daarna de laatste avond van het seizoen met, als het goed is, Airfryer-Menno (H. – welteverstaan). Jan B. ging ijverig koffie zetten – sinds vorige week weet iedereen nu hoe het moet, immers – terwijl de WL de indeling opdreunde.
De aardbeien waren kennelijk een voorteken, want ik mocht aantreden tegen Anco die alles van aardbeienplantjes bleek te weten; dat zou vast een vruchtbare strijd worden. Overigens vroeg hij aan het begin aan Roel tegen wie hij moest spelen, en na het ‘Maaike’ vroeg hij: ‘Wie is dat?’ ‘Ja, duh, Anco, hoeveel vrouwen lopen er nu rond bij SSC?’ ‘Ja, maar het kan ook een mannennaam zijn,’ sprak Roel vergoelijkend. ‘Ja, maar zonder aas dan, hè?’ Het wil wat, die namen bij SSC, dat blijkt maar weer, weer, ja.

Top
Aan de top was het vooral spannend wie straks als tweede zal eindigen, want, zoals eerder gezegd, Piet is onverslaanbaar en gaat er volgende week 100% zeker met de titel vandoor. Maar daar mag iemand anders over schrijven. In ieder geval waren Jan B. en Roel nog in de race om de 2e plek, maar dan moest Jan winnen en Roel twee keer op z’n bek gaan. En dat doet ie niet graag, hoor! En dan hing het er ook nog vanaf van wie er respectievelijk gewonnen of verloren werd, want onze vriend Keizer goochelt met de waardepuntjes. Oh ja, Keizer Ignace was er ook weer, terug van vakantie. En hij mocht aantreden tegen Jelle V. die, afhankelijk van des Keizers keuze, wellicht nog aanspraak kon maken op een 3e plaats. Spanning alom, dus.
Hoe dan ook, er kon weer van harte gestreden worden aan de borden. Onze voorzitter had zijn recente new look gelukkig weer afgeschoren, het was voor een jaren ’60/’70 feestje geweest en dat was inmiddels achter de rug. Hij mocht tegen de WL, die dus, zoals gezegd, liefst moest winnen voor het behoud van zijn 2e plek. Jan B. speelde tegen Bernard, die deze keer niet om half tien remise aanbood, maar bleef strijden tot het eind. Zou hem dat de winst opleveren?

Brandalarm: alle ballen verzamelen! Kas: ‘Open jij wel eens met d4, Ignace?’

Alarm
Halverwege de avond, ik had net een mooie combinatie (vond ook de personal trainer later) in de strijd geworpen die mij minimaal een hele pion opleverde, ging het brandalarm. ‘Hm, brandalarm,’ klonk het sonoor vanuit de gelederen naast mij. Iedereen stond braaf op en begaf zich naar de uitgang, in rustig tempo. Iedereen? Nee, een strijder bleef onverstoorbaar achter het bord zitten: Piet. Na enig aandringen ging ook hij naar buiten, waar het een gezellige drukte was. Terwijl we wachtten op de hulptroepen, sprak Jan B. tevreden dat Marcel alle klokken van iedereen had stilgezet. ‘Shit, vergeten. Die van ons ook?’ ‘Eh, neuh, volgens mij niet …’ Ik was al bang dat het tijdverlies me parten zou gaan spelen toen ik ineens vanuit mijn ooghoek de zeer waarschijnlijke oorzaak van het brandalarm zag, inclusief de dader, namelijk Anco S. te S. Want wat deed hij anders met dat rokertje voor dat gas(lek)??? Maar nee, het bleek van de bovenzaal – zaal 13, tja –  te komen, waar een horde rare kwasten zich met elan op de verf en, waarschijnlijk, terpentine, had gestort en bovendien met een nogal royaal aantal personen en

Anco S. te S. Let op het rokertje, stiekem in zijn rechterhand

mensen de ruimte vulde, met als gevolg dat het CO2-alarm afgegaan was. Niks brand dus (Anco is bij deze vrijgesproken). De artiesten bleven echter stokstijf zitten, want ‘ze hadden nergens last van’.
De inmiddels gearriveerde hulptroep zette het alarm af en iedereen mocht weer naar binnen. Ik had 15 minuten verloren en probeerde manmoedig de concentratie te behouden. Dat lukte en uiteindelijk zou ik mijn potje ook winnen, maar het was een mooie en spannende strijd geweest.

WL vs vz
Paul had inmiddels van Roel verloren: ‘Ja, ik stond een pionnetje voor, en toen weer niet, en ik dacht dat ik die ene zet wel kon doen, maar toch niet, en ja, ineens had ik verloren …’ Nou, zoiets. Roel had daarmee zijn 2e plek al veiliggesteld. Jan B. en Bernard zaten in een langdurig gevecht gewikkeld, waarbij Bernard vergat remise aan te bieden (hoe is het mogelijk!) en uiteindelijk veel materiaal verloor en de partij. Daar Jan B. er echter de laatste avond niet is, gaat de 2e plek toch aan diens niet geringe neus voorbij. (Sorry about that.)

In theorie
Terwijl de nazit al in volle gang was – Jelle K. verloor van Kas(sian), Marco won van Bob, Herman een knappe remise tegen Piet, Steven verloor (balend) van Frits – en de gesprekken zoals te doen gebruikelijk alle kanten op gingen, vroegen we ons ineens af waar Jelle V. was, daar die altijd graag na afloop nog even een vluggertje doet. We hebben het over schaken. En toen bedachten we, dat we een keer bijna enkele diehards hadden opgesloten in de gesloten kamer (klinkt logisch), omdat niemand wist dat daar nog geschaakt werd, gezien het late tijdstip. Gelukkig werd het net op tijd ontdekt. Ook deze keer waren er nog een paar volhouders: Ignace en Jelle V. Na vier uur schaken was de winnaar … Jelle en Ignace, oftewel remise. Marcel had het al voorspeld aan het begin van de avond, toen hij tegen Ignace zei: ‘Ga je nou vier uur zitten schaken om een remise te behalen?’ Ja dus. ‘Ja, en nu ben ik natuurlijk te laat voor de cakejes,’ jammerde Ignace. ‘Nee hoor, we hebben er twee voor jullie bewaard!’ Diep gelukkig met zijn slagroom met hier en daar een beetje cake en een verdwaalde aardbei, slikten de mannen alles als zoete koek en schaarden zich bij de nazit, waar de discussie vooral ging over het verboden d4. ‘Van Jan B. mag ik geen d4 spelen.’ ‘Pas als je 80 bent, Kas!’ aldus Jan B. ‘Kan me niets schelen, ik speel gewoon d4.’ Het was weer een goede opening voor allerlei theorieën met als uitsmijter een – zeker op dat late tijdstip – fraaie filosofische uitspraak van Jelle V.: ‘In theorie zijn theorie en praktijk gelijk, maar in de praktijk niet.’ Prachtig. En daarna bleef het nog lang onrustig in ’t Onderdak …

Maaike