Ineens is het seizoen bijna ten einde en wordt de rekening opgemaakt: wie wordt overall kampioen, wie is snelschaakkampioen, wie verschalkte de rapidbeker en wie mag de titel ‘beste externe speler’ op zijn naam schrijven? Zoals gezegd had ik bij het ingaan van de laatste rapidronde nog een kleine valsche hoop dat ik kans zou maken op die titel, maar ik voldeed al niet aan les 1: zelf alles winnen. En dan nog hopen dat de ‘concurrenten’ het slecht doen. Na drie nullen was het overduidelijk dat ik deze eeuwige roem niet zou veroveren. Extern heb ik niet gespeeld, dus die beker gaat sowieso aan mij voorbij. Snelschaken kan ik echt absoluut niet – wederom kansloos – en intern bungel ik op een treurige plek onderaan. Mijn herhaalde verzoek om een ‘damesbeker’ in te voeren – je moet het wel een beetje aantrekkelijk maken voor die ene verdwaalde vrouw hier op de club – werd honend weggelachen. ‘Misschien een aanmoedigingsprijs’ mompelden sommige heren die op een comfortabele hoog-midden positie bungelen.
Hoe dan ook had ik me na het rapid debacle weer een beetje op laten beuren door mijn lief, die me dagelijks porties lesstof voorschotelde. En dat liep natuurlijk naadloos. Ik loste alles op, vrij snel ook nog wel, maar zoals iedereen weet is het ’thuis op de bank altijd een stuk makkelijker’.

Jubileumeditie 2004
We hadden die avond met select gezelschap – de jubelcommissie die het honderdjarige (!!!) bestaan van SSC in 2024 feestelijk aan het voorbereiden is – een half uurtje eerder afgesproken op de club, om met het toegevoegde lid – Jelle, die er de eerste keer niet bij was omdat hij toen nog niet wist dat hij jubellid was geworden – even bij te praten en de groei-actielijst aan te vullen.
Bij SSC worden functies heel makkelijk aan de man gebracht. Wordt er collectief geroepen op de ALV: wie wil er voorzitter worden, is het vooral zaak om snel achteruit te stappen, anders ben je in een keer gepromoveerd tot deze belangrijke bestuursfunctie. Zo ging het in de jubelcommissie ook een beetje. We waren nog niet zo heel lang lid toen Ben R. me benaderde – ik geloof dat het vrij snel na de lancering van de website was, waarin wij – Jean et moi – Beijden een rol hadden gespeeld – en zei dat het leuk zou zijn als er een jubileumboekje kwam voor het 100-jarig bestaan van SSC. En dat er een oud archief was met allerlei lollige gebeurtenissen uit een (ver) verleden. ‘Ja, hartstikke leuk’ riep ik spontaan en voordat ik het wist was er een afspraak gemaakt waarop Ben het archief bij mij thuis zou brengen. En ‘ineens’ bleek ik in de jubelcommissie te zitten. Nou vind ik dat prima hoor, begrijp me goed!, want schrijven is mijn lust en mijn leven en jubilea en andere evenementen (mede) organiseren doe ik ook al sinds mensenheugenis, dus ach…
Maar goed, Jelle is geloof ik nog netjes ‘gevraagd’ door voorzitter Paul de H. waarbij de echte vraag natuurlijk is: kón hij überhaupt weigeren? Laat ik het simpel houden: Jelle maakt nu deel uit van onze jubelcommissie en daar zijn we heel blij mee. We, dat zijn Paul, Bernard en ik. Oh ja, en Sam krijgt als penningmeester ook een rol, maar dat weet hij nog niet… En over Bernard gesproken… Maar nee, dat bewaar ik voor een volgende keer.

Sander A. Geen enkele connectie met de ZzN.
Het ging deze keer immers over beker(d)ingen. Nu ik nergens meer bovenaan kan eindigen besloot ik twee dingen: 1. probeer gewoon lekker van het spel te genieten en 2. kijk waar je wél kunt scoren. Het eerste lukte heel aardig in het begin. Ik mocht tegen nieuwkomer Sander A. – de man Zonder Achternaam. Altijd nog beter dan wanneer je alléén Z. genoemd wordt – daar kan Jan B. als ‘neef van’ goed over meepraten. Want laten we wel wezen, Sander hád tenminste nog een A(anduiding)…, tante Mary niet. Als u het spoor nu bijster lijkt te raken moet u maar even naar de uitslagen kijken op de website. Bij Sander. En vooral zijn familienaam. Heeft die pagina ook weer wat te doen, wel zo leuk.
Maar goed, Sander bleek door Marcel te zijn gestuurd, die zelf niet kwam. Was dit een voorbode? Johan, die wel was gekomen mocht weer naar huis wegens oneven en zo kwam het dat ik tegen Sander mocht. Hij had verteld dat hij op twee andere clubs speelde maar nu kwam kijken in Sassem, ook omdat hij binnen afzienbare tijd naar Voorhout plant te verhuizen. ‘Afzienbaar’ en ‘verhuizen’ zijn in deze tijden van ultieme woningmarktkrapte zeer ruime begrippen; 2025 is in dat kader ‘heel snel’. Maar goed. We zijn natuurlijk heel blij met nieuw jong (alles < 37 jaar, hè Jelle?) bloed en dus bood Frans D. hem na afloop spontaan een biertje aan ‘als ie lid werd van de club’. ‘Nou, ik word sowieso wel lid van de club’ liet Sander A. zich ontvallen, waarop Frans D. en ik in koor riepen: ‘Oh, nou, dan krijgt ‘ie niets!’
In het spel had hij zich tactischer getoond, toen ik na een aanvankelijk rustig begin en hij baldadig zijn dame in mijn verdedigingslinie drong, de ultieme zet overzag met mijn dappere paardje, waardoor zijn dame ernstig in de problemen zou zijn gekomen, maar nee, ik liet mijn edele springer de andere kant op gaan (teveel bezig met de aanval, te weinig met de verdediging) met als gevolg verlies van mijn mooie loper. De schat stond namelijk ongedekt en iedereen weet dat je een loper nooit ongedekt moet laten staan… of welk ‘stuk’ dan ook. Waar ik in een ander verleden meteen met stukken zou zijn gaan smijten bleef ik nu zitten – ik mag tenslotte al gratis reizen in mei1 – taxeerde m’n afgenomen kansen, zette druk, creëerde onmogelijke mogelijkheden, maar overzag een tweede verlies van een paard, pionnen en uiteindelijk een doorkijkzet waardoor mijn dame op de tocht kwam te staan. Toen gaf ik dan eindelijk op. K..! Excusez l’abreviation.
Ik was niet de enige met sores, want ook Menno – nee. geen remise – moest met de pest in het hoofd buigen tegen Jelle. Even dacht ik: de jubelcommissie geeft je vleugels, maar daar die van mij nogal vleugellam waren ging die vlieger niet op. Pff, iets teveel woordspelingen… Maar goed, Jan had Frans van de tafel geVeegd, Roel en Paul bleven tot het bittere end strijden – ‘weet iemand of Paul en Roel nog in het gebouw zijn?’ – wat eindigde in de onvermijdelijke remise. Bij de analyse kwamen alle kansen voorbij geraced, maar de halve punten waren toen al verdeeld. Over punten gesproken: sommige aanwezigen probeerden Roel nog te vermurwen om mijn ‘prestatie’ als ‘extern’ te noteren – ‘Ja, ik heb tegen Oegstgeest gespeeld!’ maar hij was onverbiddelijk en plakte weer eens een vette nul achter mijn naam.

Streepjeskampioenschap
Met nog één ‘echte’ speelavond te gaan – op de slotavond kan er van alles gebeuren, heb ik begrepen, met als enige zekerheid ‘bitterballen’ – HOERA, I LOVE bitterballs – is de kans op wat voor prijs dan ook volledig verdwenen. Is er dan niets waarmee ik kan scoren? Tegen het einde van de nazit zag ik toch nog een miniem kansje toen ik de ‘scoringslijst’ van de consumpties zag. Zou het zo kunnen zijn dat ik de meeste streepjes van het seizoen verzameld had en dus de prijs voor ‘de beste kas-spekker’ zou kunnen behalen? Ik maakte snel een foto, maar ik dénk toch dat Roel dat gezien heeft, want bij het échte scheiden van de markt zag ik dat we samen op kop staan met 13 streepjes. Déze sectie althans, want penningmeester Sam stuurt meerdere malen per jaar een ’tikkie’, dus ik moet hem vragen naar de eindstand en heb nu al besloten hem in ruil daarvoor een consumptie aan te bieden, twee, of misschien zelfs harde valuta? Wit? Zwart? Bij schaken kan alles immers! Dit alles in de vluchtige hoop dat ik bij SSC toch nog érgens bovenaan eindig… Nou ja, de streepjescodestrijd is dus nog in volle gang en zal pas op de allerlaatste avond beslist worden, maar ik geef mezelf hier toch goede kansen. En dus gaan we zien wie de ‘streepjeskampioen seizoen 2022/2023’ wordt. En dan maar hopen dat het bestuur niet vergeet tijdig een streepjeswisselbeker aan te schaffen…
1Voor een bepaalde leeftijdsgroep is dit bekende kost. Ooit was het zo dat als je een ‘bepaalde’ leeftijd bereikte, je in mei twee dagen gratis mocht reizen met het openbaar vervoer. Dat is iets wat de <37-jarigen onder ons nooit, maar dan ook nooit meer gaan krijgen. Sorry guys!





