Aan de meet – eindstreep – worden de prijzen uitgedeeld. En zo was het ook op de slotavond van dit seizoen, wanneer traditioneel de bekers worden uitgereikt aan de winnaars van de verschillende competities.
De avond begon echter met het beloofde praatje van Paul over het komende jubileum in 2024. Allereerst meldde hij even de gewijzigde samenstelling van de jubelcommissie die nu bestaat uit Paul, Jelle, Sam en Maaike. Een mooie afspiegeling van de leden: jong, íets minder jong, man en vrouw. Waarbij beide jongelingen zich hard gaan maken voor de sponsoring, top!
Hierna schetste hij in het kort het voorlopige programma:
– Een rapidtoernooi in Park Rusthof met 100 deelnemers (dat zei hij er niet bij, maar dat is wel waar we naar streven).
– Tegelijkertijd een aanschuifsimultaan tegen een GM.
– Een receptie voor genodigden rond de oprichtingsdatum.
– Het aanvragen van de titel ‘Koninklijk’ voor SSC – dus de Kss-club – vanwege het bereiken van de 100-jarige leeftijd
– Een jubileumboekje met onder meer een stukje historie van SSC, memorabele momenten/mensen, een hall of fame, én bijdragen van alle clubleden. Voor dat laatste wordt iedereen verzocht een stukje bij Maaike aan te leveren van 50-100 woorden over zijn mooiste, leukste, meest gedenkwaardige of wat voor schaakmoment dan ook. Dat kan binnen of buiten de club zijn geweest en ergens in de afgelopen 100 jaar hebben plaatsgevonden. We streven ernaar van elk lid een bijdrage te ontvangen. Maaike zal de teksten redigeren, dus schroom niet wat op papier te zetten, ook als je ‘denkt’ dat je niet kunt schrijven. Wie het echt te lastig vindt kan ook door Maaike geïnterviewd worden. Inleveren graag voor 1 september 2023.
Paul sloot af met de mededeling dat er een speciale ‘100 jaar SSC’-pagina op de website komt, waar alle details op vermeld zullen worden.
Bitterballentoernooi
Daarna gingen we over tot de orde van de schaakdag. Voor de rapidavond waren 12 spelers op komen dagen, een mooi even aantal. Als variant op het oliebollentoernooi wordt deze avond het ‘bitterballentoernooi’ genoemd: elke ronde bitterballen! (En ja, ze zijn ook rond, dus eigenlijk ‘Elke ronde ronde bitterballen. Om het maar even netjes af te ronden…) Gewapend met airfryer en vele doosjes bitterballen – waaronder één combidoos (de nasi- en bamiballen vonden gretig aftrek) – had het bestuur verder voor een grote schotel met kaas en worst gezorgd. Na iedere ronde zouden de prijzen van het afgelopen seizoen uitgereikt worden, waarbij het ultieme doel dit seizoen was om te voorkomen dat BdB alle bekers mee naar huis zou nemen. Zou het gelukt zijn? Om de avond verder nog wat op te leuken waren er zelfs twee prijzen te verdienen: een fles wijn voor de winnaar en een DGT-960 (beginstellingen)-klokje voor de pechvogel van de avond.
Ronde 1
De eerste ronde mocht ik tegen Marcel, van wie ik de vorige keer zowaar gewonnen had, na zijn royale schenking in de vorm van z’n dame. Hij was dus voorbereid. Zou je zeggen… Het voelde vreemd om niet te hoeven noteren, maar desondanks tikte de tijd genadeloos voort, bij mij veel sneller dan bij Marcel… Op het laatst had hij me dan ook volledig in de tang en was ik nog 1 zet verwijderd van mat. Hij voerde de zet uit, riep ‘mat’ en daarna hief hij de handen ten hemel en riep ‘oh nee, niet weer’, want ja, inderdaad kon mijn meisje de zijne pakken en dat deed ze dan ook. We waren als laatsten (geloof ik) klaar dus het publiek had zich rond ons bord verzameld waar ik in het wilde weg stukken sloeg, want de seconden tikten rap weg naar het einde. Toen ik door m’n vlag ging had ik dus verloren. Dacht ik. En Marcel dacht het ook, maar de toeschouwers haastten zich te zeggen dat ‘je met een kale koning geen mat kunt geven en dan is het remise.’ En die koning van Marcel was zonder enige twijfel hartstikke kaal na de kaalslag op het bord! Maar was het echt waar? Betekende dit remise? Ja, echt waar. Weer wat geleerd. En Marcel ook. En dus begon ik met een halfje, mij sportief door Marcel gegund. Want als het om sportiviteit gaat mag Marcel van mij een prijs krijgen.
Bert winnaar van de Schoenmakersbeker, de snelschaakbeker en Interne competitie. Voorzitter Paul (in de ‘zomerhit van 2023’ kleur blauw) reikt de prijzen uit.
Schoenmakersprijs
Na die ronde was het tijd voor de eerste beker: de Schoenmakersbeker voor degene die in de externe competitie het beste gepresteerd had. Naar welke schoenmaker die beker vernoemd is weet ik niet en als ik het vroeg aan ‘iemand’ werd er vaag gereageerd. Wel leuk om uit te zoeken voor het jubileumboek. Maar wie won de beker? Tromgeroffel…. and the winner is……. Bert de Bruin!!!, ondanks gesputter van Jan B. te S. die ‘een hoger percentage had, n.l. 75% tegen 71% van Bert’. ‘Ja,’ sprak Frans D. gevat, ‘maar dan heb ik hem gewonnen want ik heb 100% gescoord!’ (1 uit 1 namelijk…) Ok Bert is dus winnaar. Van harte!
Ronde 2
De tweede ronde was tegen Bernard, een prettige tegenstander, óók omdat hij nog wel eens remise aanbiedt; dat heeft natuurlijk alles te maken met het remisekoning-kampioenschap (RKK) 2022/2023. Hoe hij aan z’n scores komt ontdekte ik zo’n twee weken geleden, toen ik hem in de E-zaal op een gegeven moment op zijn horloge zag kijken, daarbij de woorden uitsprekend: ‘Zo, het is tien uur, ik mag remise aanbieden.’ Dus zó werkt het bij hem, dacht ik nog. Wat een pech dat ik al in de tweede ronde tegen hem moest. En inderdaad, het werd geen remise, maar pure winst voor Bernard. Met mijn halfje in the pocket vond ik het prima. Alles beter dan vier nullen.
Winnaar Jan B. met rapidbeker, rechts vz Paul
Paul en Maaike met ‘eremetaal’
Rapidbeker
Na deze ronde was het tijd voor de tweede beker, nu voor de rapidcompetitie. Er ging een gejuich op toen Jan B. deze uitgereikt kreeg; het doel ‘Bert mag NIET met vier bekers naar huis’ was daarmee bereikt! Terwijl de bitterballen gretig aftrek vonden werd er een extra momentje ingelast. De bekers die zo kranig op de prijzentafel stonden waren namelijk vergezeld van een vijfde beker, maar waar die voor was? Paul nam het woord en begon te vertellen ‘dat er een lid was dat voortdurend had ‘zitten hengelen naar een prijs’ (Oh? Wie zou dat zijn?) – ‘je hebt zeker die 5e beker wel zien staan?’ – en dat men daarom besloten had (om van het gezeur af te zijn natuurlijk) dat dit nog-niet-eens-een-jaar lid een ‘onderscheiding’ uitgereikt kreeg, namelijk een beeldig speldje van de KNSB voor ‘eh, ja, waarvoor, eh voor haar inzet voor de website dan maar?’ besloot Paul. Iedereen was het ermee eens en apetrots op deze apenrots speldde ik het kleinood op mijn zomerse Pink Panthershirt.
Bernard (re) maakt het Bert lastig. Op de achtergrond vz Paul die met argusogen hoopvol kijkt of Bernard wint, want dan kon de eindzege zomaar naar Paul gaan.
Ronde 3
Geheel gesterkt door deze actie nam ik plaats tegen Johan; die had al twee keer iets tegoed van me. Verrassend genoeg wist ik vrij snel door te dringen op de rechterflank onder meer doordat ik de torens kon dubbelen op de h-lijn (of was het a-lijn? Ik blijf moeite houden met ‘op z’n kop’ denken) en hij niet veel later zo goed als mat ging dan wel zijn dame kwijt zou raken. En dus scoorde ik een punt, yes!
Bernard was inmiddels op dreef, want hij zette een fraaie partij tegen Bert neer waarin hij volgens de kenners gewonnen stond, maar helaas gaf hij op het laatst toch de winst nog weg en maakte remise. Of was dit soms toch een vileine actie om de RKK-titel alsnog te veroveren?
De tijd tussen de rondes werd nuttig besteed met het eten van bitterballen en andere frituurhappen en een ontspannen gekeuvel. Nou ja, niet door iedereen, want er waren ook een paar pechvogels deze avond. Zoals Ron die drie van de vier partijen met veel pech verloor. Maar ja, de pechbeker bestaat nog niet. De gifbeker wel, maar die geven we natuurlijk niet weg, er zijn nog geen leden die hem verdiend hebben, toch?
Snelschaatsbeker
Het was tijd voor de derde beker, die voor de beste snelschaker van het seizoen. En de winnaar is: Albert de Bruin. In het kader van: ‘Now, let’s not always see the same hands…’ Kan ook Adelbert zijn. Of Lambertus. Gijsbert? Bertrand? Hoe dan ook een Bert-prestatie, want Bert betekent: schitterend, maar ook glorieus. En glorieus is het. En zoals duidelijk moge zijn, Bert is er heel blij mee, hij staat namelijk (alweer) stralend op de foto. Wist je dat Bert ook ‘stralend’ betekent? Dus dat hij (Beyna) alles wint is gewoon voorbestemd, de anderen kunnen het dus wel vergeten…
Pink Panther does not strike (again). Maaike vs Roel
Ronde 4
Met nog een ronde te gaan was het gezelschap al geheel in een ontspannen ‘laatste-avond-van-het-seizoen’sfeertje aangeland. Ik moest tegen Roel en dat werd een nogal eenvoudige overwinning voor hem. Maar wacht maar als volgend jaar The return of the Pink Panther Nu! In Dit Theater te zien is. Mijn wraak zal zoet zijn…
Aan de top was het spannend toen Bert tegen Paul moest. Paul was in bloedvorm, had onder andere Jan B. al verslagen en had in totaal op dat moment maar liefst 3 punten veroverd! En het leek goed te gaan, dus het publiek zag al een ‘ik kwam, zag en overwon’-scenario aankomen toen Bert tóch weer aan het langste eind trok. Ik zei het al: schitterend, glorieus en stralend. Daarmee werd Bert ook winnaar van de slotavond en ging hij naast de beker voor beste interne competitiespeler met de fles wijn voor de winnaar naar huis. Nou ja, alleen met de fles, want die bekers moeten eerst gegraveerd en zoals iedereen weet kan het zomaar een paar jaar duren voordat je ze dan uitgereikt krijgt (zie het prachtige verhaal Wisselbekers op deze website).
Goed gedaan hoor Bert, we gunnen je al die bekers van harte!!!
BZN
De nazit was als altijd zeer gezellig, ondanks het ongelijk verdelen van al die bekers. Nu kun je prijzen aan allerlei onderwerpen hangen. Meestal gaat het hierbij om ‘de beste’, maar je kunt ze natuurlijk voor allerlei andere verdiensten uitreiken. Zo zou de geheimzinnige 5e beker (want waar komt dat ding eigenlijk ineens vandaan?) – de BZN (Beker Zonder Naam) – ook prima uitgereikt kunnen worden aan de Remisekoning van het seizoen. Winnaar 2022/2023: Menno!
Maar ook zijn er zeker ook andere argumenten te bedenken waarom iemand een prijs zou verdienen. Bijvoorbeeld een prijs voor degene met de meeste streepjes (winnaar laatste kwartaal: Jan B), of voor degene die net geen eerste, maar tweede werd op de slotavond (Sam), of de meest sportieve tegenstander (mijn douze points gaan naar Marcel), voor degene die zich dat jaar het meest heeft ingezet voor het clubbelang, voor degene die altijd zorgt dat de consumpties aangevuld worden, voor degene die wekelijks de uitslagen en standen verzorgt, de vrijwillige koffiezetters en afwassers, degene die de grootste sponsor binnenhaalt, degene die net geen eerste werd, degene die er elke week is, of bijvoorbeeld degene zorgt dat nieuwe leden ook lid blijven.
3x het Pechtrio BZN: Sam BZN 2e plek, Ron BZN pechprijs, Menno BZN meest-zure-afsluiting-van-het-seizoen. Jan met BZN ‘meeste streepjes’, samen met Roel (2e plek). Nog een keer Sam BZN ‘meeste-tikkies-verstuurd…’
In dat laatste geval verdient Bernard die prijs, omdat hij me over de streep gehaald heeft om lid te blijven – nee, niet te worden. Daar had manlief voor gezorgd, die eerste keer dat we binnenstapten op die dinsdagavond. Op de vraag van de WL: ‘Willen jullie lid worden?’ sprak mijn kranige man: ‘Ja, ik wil lid worden.’ Gevolgd door een: ‘En mijn vrouw ook.’ Oh ja, wil ik lid worden? dacht ik bij mezelf. Ik zag dat op dat moment echt niet zitten. Bridgen, ok, maar schaken? Maar Bernard heeft me over de streep getrokken, onder meer doordat hij me, de eerste keer dat ik tegen hem speelde, op een gegeven moment remise aanbood en ik alleen maar stomverbaasd kon kijken. ‘Wil je het niet?’ vroeg Bernard enigszins onzeker. ‘Welja’, riep ik volmondig. Ik was gewoon overdonderd dat iemand mij vrijwillig remise aanbood. Dat was namelijk nog nooit gebeurd in mijn dun gezaaide schaakpartijenleven. Toen we de week daarop rapid zouden spelen en ik wilde afhaken – ‘Ik heb veel te veel tijd nodig.’ – was het eveneens Bernard die me overhaalde. ‘Het valt best mee qua tijd. We kunnen even een oefenpotje doen.’ Aldus geschiedde en het viel me inderdaad mee, waardoor ik óók aan de rapidcompetitie deelnam. En niet eens onverdienstelijk voor mijn doen. En hoewel de dalen op de clubavonden soms diep zijn, blijf ik, zolang ze nog wel afgewisseld worden met piekjes, voorlopig nog lid van SSC – ze hebben me niet voor niets lid van de jubelcommissie gemaakt, ook een manier om iemand te binden. En ook dat ging op een soortgelijke manier. ‘Kun jij dat jubileumboekje niet maken?’ En voor ik het wist was ik lid van de commissie. Nou, met liefde hoor. Maar het ging even om de prijs voor degene die de leden met verve binnenboord houdt. En Bernard verdient zeker die prijs.
Tot slot. Dat Ron de pechprijs – dat lollige DGT-960-klokje – kreeg was zeker verdiend, maar je seizoen afsluiten met een eierrekje is ook niet echt leuk. Dus de BZN mag van mij voor de eerste keer ook uitgereikt worden aan Menno, voor ‘de meest zure afsluiting van het seizoen.’
Iedereen een hele fijne zomer toegewenst en aarzel niet je zomerschaakavonturen te delen via de website; alle kopij is welkom!
Maaike (mbeymedia@gmail.com)
De eindstand. Pagina 2 staat er niet op… Er deden nl wel 12 mensen mee. En dat is niet de nr 12 op deze lijst…
