Net niet 3.0

Het wordt inmiddels een beetje irritant om het weer te moeten zeggen: net niet, maar dan nu 3.0. Evenals de vorige verslagen van het A-team (zie de website) ging het opnieuw aan het einde van de strijd net weer mis. Dit keer zelfs met onze topspeler Jeffrey, die weliswaar vanwege de achterstand (1-3) door moest kachelen in een remisestelling en toen zelfs nog verloor.
Omdat we wel genoeg sterkte in huis hebben voor de eerste klasse, maar niet de belangrijke ‘stamina’ om het als team beslissend af te maken, staan we nu voor een voldongen feit; we dienen de laatste competitiewedstrijd op donderdag 17 april te winnen van Teylingen broeder Vrijpionnen. Anders wordt het weer ‘gewoon’ knoeien/spelen in de kelder van de competitie in de tweede klasse van de LeiSB.

De Belgen
Doordat Maaike en ik al op vakantie waren in België en op zondag de 16^de zouden doorrijden naar ons huis in de Auvergne (Fr) stond ik eerst niet in de opstelling van co-teamleider Paul. Toen we hoorden dat er bij ons Franse huis minimaal twintig centimeter sneeuw lag en Maaike een flinke migraineaanval kreeg, besloten we toch nog maar even een paar dagen naar huis terug te gaan. Bijkomend voordeel was wel dat ik zou kunnen opdraven voor het A-team en we ook een paar ‘vergeten’ zaken konden doen. Paul was zo vriendelijk om zijn achtste bord aan mij af te staan waardoor ik alsnog deelnam aan deze belangrijke wedstrijd.
Terzijde: Paul won vervolgens in de interne competitie gedecideerd van de geroutineerde Bernard die in het boek van Guinness Book of Records wil komen met het afwassen van zo’n 10.000 kopjes. Hij is al goed onderweg.

De ‘echte’ ratinglijstuitslag

Strijd
SSC A LSG C 18 maart 2025 (Filmpje, ik moet nog een beetje oefenen – red.)
Over strijd was niet te klagen, alleen het afmaken was opnieuw onder de maat. Na een verliespartij van Ron (liet een paard insluiten), kon ik de stand in evenwicht brengen nadat ik ook een paard wist te veroveren (1-1). Hierna ging het flink mis en kwamen we op een 1-3 achterstand door verliespartijen van Frank en Marcel (beiden hadden flink sterke LSG-invallers tegenover zich). Toch konden we nog hopen op een kleine winst nadat Roel hun 1^e bordspeler Daan Binnendijk (op bord 5 dit keer) het nakijken gaf met een matvariant (begreep ik van Roel). Na een tijdnoodremise van Ignace – met minder dan een minuut op de klok miste hij de winst – waren Jeffrey en Sam onderweg naar twee bordpunten. Maar nadat de pionnenovermacht van Jeffrey niet tot wasdom kwam en hij zelfs verloor, nam een vermoeide Sam alsnog een remiseaanbod aan (3-5 i.p.v. 5-3).

Erg jammer, mannen. Ik hoop dat we ons tegen de Vrijpionnen alsnog kunnen redden voor de eerste klasse. Maaike en ik zullen met grote interesse naar jullie laatste kunstwerk kijken, doe svp jullie stinkende best!

Jan Bey

Goed nieuws
Naast minder geslaagd nieuws is er ook altijd goed nieuws te melden. Zo konden we Steven Kort, na een keertje proefdraaien, verwelkomen als nieuw lid van SSC. Gezellig Steven! Ik mocht na een warrig begin – met veel sollicitanten naar een nar – aan de avond beginnen.
We waren voor ons doen meer dan op tijd en zo waren er meerdere leden aanwezig om de borden op te zetten voor zowel de externe als de interne. Nadat onze externe wedstrijdleider Frans D. – speciaal gekomen voor deze wedstrijd – iedereen instrueerde over wat wel en niet mocht, sprong ik haastig met mijn telefoon in het rond om fotootjes te maken, want dat zegt nog altijd meer dan duizend woorden. Zeker bij schaken waar het muisstil is nadat de wedstrijd is begonnen … ????

No time (to waste)
Helaas bleek al snel dat er niet voldoende klokken waren. ‘Borden en stukken zijn er genoeg,’ baste de materiaalcommissaris. Maar ja, geen (werkende) klokken dus. En tja, als je dan dichtbij woont, is de gang naar de thuistikkers snel gemaakt. Menno H. ging met me mee om te kijken welke geschikt waren en daarna weer haastig naar de speelzaal. Ik mocht dus tegen Steven, in de zaal bij de ‘sterken’, waar helaas een dubbel bord stond op onze plek. Meester Frans D. haastte zich er een weg te halen, nog even checken wie wit heeft, koffie erbij, notatiebiljet voor Steven (met dank aan wederom Frans D.) en spelen maar. Het was in het begin een evenwichtig potje totdat ik ergens een stuk wist te veroveren. Het is altijd lastig om dan niet te focussen op het terugveroveren van een stuk, maar een aanvalsplan te blijven bedenken. Ik had echter een onverbiddelijk paard op een zeer strategische plek en uiteindelijk zou dat de doorslag geven. Steven vertelde dat hij van zijn opa schaken heeft geleerd, maar vooral op internet schaakte. Dus des te leuker dat hij nu de ‘live’ borden heeft ontdekt, wat toch echt een andere dynamiek heeft. Veel plezier en succes bij de club Steven.

Nar F.P.

Nazit
Terwijl de eerste borden klaar waren bij ons eerste team, had de nieuwe rubriek ‘Het Narrenklassement’ duidelijk volgelingen opgeleverd, waarbij F.P. te tA. bedacht had hoe hij een nar kon veroveren. Of hij nou voor de plus- of minnar (nee, hier mist geen a) ging is mij niet geheel duidelijk. Ik vond hem eerder op schaakkapje lijken waar de wolf gillend bij was weggerend. Maar oordeel zelf.

Ook Sam liet zich inspireren door het klassement met een zelf (nou ja, AI) gefabriceerde schaaknar. Dat AI geen r… van schaken afweet wordt wel duidelijk als je het plaatje bestudeert: de nar zit, om te beginnen, dwars op het bord en er staan heel rare stukken op en ook niet netjes op de velden. Maar goed ook, zelf denken blijft toch veel leuker.

AI nar

Na het opruimen en afwassen bleef er nog een klein groepje nakaarten, waarbij de WL voorgedragen werd voor een plusnar. ‘Want hij was er toch maar altijd. En WL zijn is echt niet altijd leuk hoor!’ Nee, om de haverklap om boodschappen gestuurd worden, dàt is leuk! (Just kidding, don’t worry, áles voor onze club!) Wat ons terugbrengt naar de vraag: wie is er nou verantwoordelijk voor het feit dat er onvoldoende materiaal was (klokken, dus). Voorlopig wordt het een ‘nar op verdacht’. En over plusnarren gaat de jury zich nog beraden. Hou het klassement dus in de gaten!

Maaike