Tweedeling
Deze week een dubbele aflevering: eerst het verslag van de externe wedstrijd door Jan B; daarna verslag van de warrige interne clubavond door Maaike.
Deel 1
We zorgden bijna voor een verrassing tegen de rating-sterkste ploeg in de eerste klasse, Oegstgeest’80 A met 1878 als ratinggemiddelde achter de borden. Dankzij ons sterke eerste bord (2389) van Jeffrey hadden ook wij een sterk gemiddelde van 1800+, maar dat gaf een vertekend beeld. Immers Jeffrey tilt met zijn hoge rating ons gemiddelde van 1783 naar 1864.
Onze kansen lagen – dachten we – aan de lagere borden, maar daar ging het – in tegenstelling tot de eerste competitieronde – helaas voor ons, flink mis.
Invaller
Een last-minute aanpassing was nodig, omdat Roel zich wegens ziekte afmeldde. Gelukkig was Bernard bereid in te vallen, maar helaas verloor hij. Degelijke stellingen van onder meer Sam en Ron gingen uiteindelijk ook verloren. Een halfje van Ignace (ongelijke-lopers-eindspel pffff …) verbrak de nullenreeks aan de lagere borden.
Aan de bovenste borden werden hier en daar wat mazzeltjes binnengeharkt met enkele remises. Naast een ‘normale’ winstpartij aan het eerste bord van Jeffrey (straks het winnende partijfragment) telde ik twee stellingen als verloren eindspelen. Frank ontsnapte na een winnend Lxg7 van zijn tegenstander aan het feit dat de Oegstgeestenaar ‘allerlei beren op de weg zag en een zetherhaling deed’ – volgens Frank in de Sassenheim A app. Mijn opponent nam in een toreneindspel – weliswaar in tijdnood – de verkeerde pion op g2, daar waar hij door een pion op e4 te nemen een gewonnen eindspel zou hebben. Maar ja, met dank aan die tijdnood van hem wist ik het toreneindspel de remisehaven in te varen. Marcel – als dubbellid van O’80 – bespeelde een voor hem herkenbare tegenstander, die volgens mij nergens heeft kunnen winnen ondanks zijn 160 ratingpunten meer.
Aldus in een notendop ons wedstrijdverslag.
Volgende keer beter tegen Leiderdorp in december en Philidor C in januari 2025. Deze wedstrijden zijn erg belangrijk als we ons willen handhaven.
Hier het slotfragment van onze enige winstpartij: Gert-Michiel de Niet vs Jeffrey van Vliet:
GM de Niet vs Jeffrey van Vliet 0-1
Hier ging het mis bij de enige ‘GM’ bij Oegstgeest ’80:
26. g3 – h4 27. Df6 – hxg3 28. f3 – Dh5 29. Tc2 – Tf5, en wit gaf op.
Jan Bey
Deel 2
Volle bak
De bloei van SSC in het jubileumjaar kwam op de gecombineerde externe/clubavond goed tot uiting. Teamleider van het eerste team Jan B. had de troepen verzocht ‘op tijd’ te komen, waardoor er een groepje wachtende schakers voor de nog gesloten deur van de speelzaal stond, toen we om half acht aan kwamen lopen. Zoals dat bij SSC gaat maakten vele handen licht werk en dat was ook nodig, want in de ‘gesloten kamer’ speelde SSC-A tegen Oegstgeest ’80-A en in de ‘open kamer’ werden de andere schakers opgesteld. Alles werd uit de kast gehaald, in dit geval letterlijk alle schaakstukken en -borden. Echter, waar er in het begin nog slechts zo’n zes loslopende schakers waren, liep dit allengs op tot maar liefst 16 spelers! En dat betekende dat er hard gezocht moest worden naar voldoende materiaal. Eén spel miste een pionnetje en aangezien alles inmiddels in gebruik was, zette ik maar een klein model soldaatje op het bord, er was simpelweg niets anders. Inmiddels begon men links en rechts zijn plaats op te zoeken.
Ziek
Wedstrijdleider Roel had zich helaas ziek moeten melden, waarna erelid Bernard ingevlogen werd om de honneurs in het eerste team waar te nemen. Waarnemend wl Menno H. maakte ruzie met de laptop maar wist toch een indeling voor de interne op papier te krijgen. Frans D. trad voor de eerste maal officieel aan in zijn nieuwe rol als wedstrijdleider extern 
en maakte deze status onmiddelloos waar door op krachtige toon vriend en vijand te informeren over de regels: speeltijd 1 uur en 15 minuten plus 30 seconden per zet. Blijven schrijven tot de laatste zet, koffie is gratis, drankjes contant afrekenen graag. En met de mededeling dat hij in de zaal ernaast zat te spelen, ‘maar geroepen kan worden mocht dat nodig zijn’ kon men beginnen.
Op mijn haastige vraag of men er bezwaar tegen had als ik wat foto’s zou maken voor de website werd ontkennend geantwoord, waardoor ik rondspringend foto’s maakte van de strijders. Op dat moment was onze eerste bordspeler Jeffrey nog niet gearriveerd, en was er lichte paniek of hij wel zou komen. Net toen ik vz Paul – ‘Jij zat toch in Limburg?’ ‘Nee, morgen’ – vroeg of hij Jeffrey misschien kon bellen, zei hij dat ie zojuist gearriveerd was. Pfff.
Bordenjacht
Snel nog een paar fotootjes, nu ook met onze nr 1 speler erbij en toen weer overschakelen naar de ‘open kamer’. Daar bleek het nog steeds licht chaotisch te zijn, want we kwamen nog steeds twee borden tekort. ‘Waar is de materiaalcommissaris?’ weerklonk het, maar ja, alsof er dan ineens wèl voldoende spullen zouden zijn. Midden in deze chaos had zich ook nog een nieuwe speler gemeld, Co v.d. V. uit W. die eens wilde kijken hoe het er bij SSC aan toe ging. Nou, warrig dus.
Gelukkig wonen wij vlakBey en beschikken we ook nog eens over schaakspullen en dus gingen Paul en ik in gezwinde pas naar ons huis. Daar wij een kleine verbouwing achter de rug hebben, maar nog niet alle troep hebben weggewerkt, werd Paul meteen geconfronteerd met een parcours met hindernissen, d.w.z. springend over de lege flessen en verhuisdozen in de smalle gang bereikten we ongebroken de kamer. ‘Wat een mooie keuken, lekker die bar zo,’ sprak Paul. ‘Ja mooi wel hè?’ antwoordde ik, terwijl ik trefzeker naar de eerste doos met stukken reikte, die staat n.l. naast de bank, op de grond, altijd binnen handbereik. Helaas gooide ik hem in mijn haast om en moest Paul eerst checken of het nog wel compleet was, terwijl ik boven op jacht ging naar meer stukken. Die vond ik zowaar en beneden gekomen meldde Paul dat er een toren ontbrak. Grmpf%#@@^&!!;????. Kruipend over de grond, bijgelicht door mijn moby vond ik hem en we scheerden in straf tempo weer terug naar ’t Onderdak. Mijn tegenstander Jan de J. zat geduldig te wachten tot ik met verhitte wangen plaatsnam, en bood me gelukkig meteen koffie aan. Heerlijk.
Zoektocht
Na de rumoerige start daalde de stilte neer op de krakende hersentjes. Twee borden naar links waar Jelle en Frans D. tegen elkaar speelden, hoorde ik ineens: ‘Ik sta een halve pion voor.’ Ah, dat was natuurlijk het minipionnetje, dat als eerste opgeofferd werd.
Ik probeerde me te concentreren wat deels lukte, al zou in de analyse (ter plekke, maar ook thuis nog) blijken dat ik een aantal scherpe zetten gemist had. Tja, wel weer leerzaam en gewoon door blijven leren, zolang er vooruitgang in zit blijft het leuk. Maar goed, ik verloor dus, en ging even kijken bij het echte werk, maar dat zag er helaas niet al te best uit. Waar Jeffrey zijn ‘plicht’ gedaan had, kwamen degenen die scoorden niet verder dan remises en de rest verloor, nou ja, dat hebben jullie al kunnen lezen.
Streeploos
Inmiddels was er alweer lichte paniek, doordat de turflijst zoek was. Op de turflijst staan de turfjes die wij moeten zetten als we een drankje nemen: bier en fris 1 streepje, wijn 2 streepjes. Eens in de zoveel tijd rekent de penningmeester uit wat iedereen moet betalen en krijg je een tikkie. Deze avond had pm Sam een heel mooie nieuwe lijst neergelegd, compleet met ons logo, maar helaas was de oude lijst zoek.
De materiaalkast werd drie keer omgegraven, de doos met consumptiemateriaal (koffie thee, suiker, melk, zoetjes, filters, turflijst – oh nee, die dus niet) eveneens, nóg een keer in de kast zoeken, ‘Heeft Paul hem niet meegenomen?’ (zo’n voorzitter is zo fijn, kun je gewoon altijd overal de schuld van geven), er werd gesuggereerd dat ‘iemand’ de lijst meegenomen zou hebben – ik was meteen verdacht want hier ben ik meestal wèl koploper – maar na mijn meest onschuldige blik ???? gelóófden zij in mij???? (maar zien ze ook toekomst in mij??? Ik dwaal af …) was en bleef de lijst weg. ‘Verliespostje voor SSC,’ sprak ik bemoedigend naar Sam, maar die lachte maar half. Of eigenlijk gewoon níet. Sam houdt er niet van als de boeken niet kloppen en zo heurt het ook.
‘Ik ga nog één keer kijken,’ sprak ik krachtig en viste na 3 minuten en 24 seconden de lijst uit de kast. Vewondering alom. Na mijn vernietigende ‘Mannen kunnen niet zoeken’ vulde ik aan: ‘Het was eigenlijk wel logisch, Kas had vorige week wat tijdschriften meegenomen van het Max Euwe centrum voor de liefhebber, en wat over was is de kast weer ingegaan. En daar zat de lijst bij. Gewoon, stapeltje papieren, inclusief lijst. Klinkt logisch.’ Sam keek opgewekt, ik onderhandelde 1 streepje van de turflijst af voor het behoeden van SSC voor een groot verlies, waarop Sam zuinig knikte, maar ik moet het nog zien!
Nazit
Ondanks het verlies van ‘het eerste’ ontstond er een gezellige nazit, waarbij er hier en daar nog een potje gesnelschaakt werd, gesprekken tussen SSC-ers en O’80’ers gevoerd werden, en de indeling van de externe voor volgende week van het tweede team besproken werd. Als topscorers hebben Kas en ik natuurlijk veel invloed hierop, en wij kwamen dan ook overeen hoe de bordindeling eruit zou zien, maar dat gaan we hier natuurlijk niet verraden, want dan kan de ‘vijand’ zich voorbereiden op ons onnavolgbare spel ????.
Sam probeerde vervolgens nieuwkomer Co nog te overtuigen dat hij lid moest worden van SSC, onder meer door hem de financiële voordelen van SSC voor te rekenen (jaja, nu de turflijst terug is durf je wel, hè?), maar jongens, dat is toch echt niet nodig, SSC hóeft zichzelf helemaal niet te verkopen, want zeg nou zelf, je zou wel gek zijn om géén lid te worden van de gezelligste club van de Bollenstreek. En dus zeg ik eenvoudigweg: ‘Van harte welkom, Co!’
Maaike Valkenburg
