Jan B., Maaike, Bert vd M. (foto: Adinda Serdijn)
Aan de 83e editie van het Noteboomtoernooi in Leiden deden vijf SSC’ers mee: Bert, Jan B, Marcel, Maaike en Sander. Laatstgenoemde had zich niet als SSC’er opgegeven en dat gold overigens ook voor Marcel achter wiens naam Oegstgeest ’80 prijkte. Het toernooi wordt jaarlijks georganiseerd door LSG als eerbetoon aan de jong gestorven Daniël Noteboom, en vond plaats in het nog vrij nieuwe Leonardo-college in Leiden, een prachtige locatie.
Voor Jan en mij was het toernooi een feest van herkenning, daar het gros van de organisatie zich jarenlang voor het door ons georganiseerde Leiden Chess Tournament heeft ingezet. Uiteraard kwamen we hier ook mijn zwager Bert van der Marel tegen, want als er iets is wat Bert graag doet dan is het wel schaken. Hoffotograaf Adinda Serdijn schoot meteen die eerste dag een prachtig plaatje van ons drieën.
Dipje
Bert zwoegt in de A-groep (foto: Paul Koks)
Na de zegentocht van SSC-resultaten in dit jubileumjaar waren de verwachtingen hoog gespannen, maar helaas zou er even een kleine dip in de resultaten komen. Bert de B. die zich had ingeschreven in de hoogste groep van het open toernooi, moest in de eerste ronde tegen de Heer. Tja, kansloos natuurlijk. Ook Marcel, in de B-groep, verloor die eerste ronde van iemand wiens naam het meest op Katapult lijkt, en dus ook hier geen wonder dat Marcel dat niet kon winnen. Jan speelde in de vierkampen in groep 4, maar had waarschijnlijk nog het glorieuze snelschaakkampioenschap in zijn hoofd, want hij verloor onnodig (naar eigen zeggen) van zijn jonge tegenstander. Toen ook Sander (vierkampen, groep 14) met een nul opstond in die eerste ronde was er nog maar één kans op het redden van de eer. Een monsterpartij waarbij mijn sympathieke tegenstander Nathan en ik alle tijd opmaakten die we gekregen hadden: 1 uur en 40 minuten en 10 seconden increment.
Het eindigde, met mijn toren en een pion tegen zijn twee paarden en twee pionnen, na een driftig gemep op de klok die telkens naar nul dreigde af te tellen, uiteindelijk in remise nadat alles van het bord geslagen was en de twee heren saampjes overbleven.
Latere groepswinnaar Nathan vs Maaike. (Foto: Adinda Serdijn)
We waren als aller, allerlaatsten klaar van alle deelnemers, maar het halve puntje was binnen. In de nazit liet IM Stefan van Blitterswijk weten dat je met alleen twee paarden niet kunt winnen. Nooit geweten, maar nuttige informatie voor een volgende keer. Dat was trouwens een leuk extraatje dit toernooi: dat er elke dag grote en kleine meesters rondliepen door wie je je partij kon laten analyseren.
Day 2
De volgende dag gingen we met frisse moed weer naar de speelzaal. Ik had goede hoop dat ik tegen mijn tegenstander met rond de 1200 wel een kans zou maken. Jan klaagde over vormverlies, maar ik sprak hem streng toe dat hij er gewoon voor moest gaan zitten. ‘Nieuwe dag, nieuwe kansen, Jan!’ Hoe kan de wereld veranderen in het leven van een schakersechtpaar – meestal moet Jan mij oppeppen. Bert en Marcel hadden een zware dag, want er moesten maar liefst drie partijen gespeeld worden.
Marcel in de denktank (foto: Adinda Serdijn)
Marcel scoorde een halfje tegen ene Dewi, dat klinkt al als demi – half dus; ik hou ervan als het klopt. Helaas zou hij daarna weer twee nullen incasseren. Ook Bert moest helaas twee keer het hoofd buigen – onder anderen tegen een speler met een rating van 2210 – voordat hij de laatste partij van die dag op zijn naam kon schrijven. Jan B. kreeg jammer genoeg gelijk met zijn geklaag over het ‘geheel uit vorm zijn’ en scoorde de tweede nul op rij.
Sander, die, zoals we in de wandelgangen vernamen, een coach heeft gescoord in de vorm van IM Fred Slingerland, wist een halfje te veroveren, dus het coachen wierp kennelijk een vruchtje af. Ik presteerde het om op zet 3 al in een echte beginnersfout te trappen wat me niet alleen materiaal kostte, maar waardoor ik ook mijn stukken niet goed kon ontwikkelen en ik ook niet meer kon rokeren ????. Ik zat enorm te balen en probeerde krampachtig ruimte te creëren op het bord en te redden wat er te redden viel, maar eigenlijk was het pleit toen al beslecht. Ik hield mijn tegenstander echter nog bezig tot ongeveer de tijdnoodfase – wat tot een goedmoedig geklaag van zijn kant leidde – om na 77 zetten dan toch de nul te incasseren. Pfff. Beiden niet in de beste stemming gingen Jan en ik meteen naar huis.
Sander vs Stanley Bingen
Slotronde
Op zondag nog twee partijen voor Bert en Marcel, met voor Bert in de 5e ronde een punt, maar in de 6e een bult; eindstand: 2 uit 6. Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat de A-groep behoorlijk sterk was met heel veel spelers met > 2000 rating. Misschien had Bert toch beter voor de B kunnen kiezen met kans op een prijs. Ook Marcel veroverde in de 5e ronde een half puntje, maar verloor eveneens in de laatste ronde: 1 uit 6.
In de vierkampen leek Jan de boel onder controle te hebben en deed een paardvork met als inzet toren en dame van de vijandelijke partij. In zijn opgepropte groepje stukken overzag hij echter dat de vijandelijke toren zijn loper kon slaan, waarna Jans eigen dame in zou komen te staan (met schaak) als hij met zijn paard de tegenstanders dame zou pakken. Dus in plaats van winst verloor hij twee lichte stukken voor een toren. Een poging tot eeuwig schaak daarna mislukte. Nee, Jan had beslist geen vorm dit toernooi, een eierrekje van drie eitjes is nooit leuk.
Sander wist een tweede halfje binnen te sprokkelen in die laatste ronde en kwam daarmee op 1 uit 3.
Jan: ‘Niet in vorm.’
En ik? Ik had me heilig voorgenomen om die derde ronde gewoon ‘lekker’ te gaan zitten schaken, met als voordeel dat ik na twee keer zwart, nu wit zou krijgen. Helaas: mijn tegenstander had zich afgemeld. Ik had al meteen allerlei visioenen wat de reden was: hij wilde niet de kans lopen van de enige vrouw in de vierkampen (60 man, eh 59 man en 1 vrouw dus) te verliezen, hij wilde niet – net als de andere twee tegenstanders – tot het gaatje moeten gaan qua tijd, hij had ruzie met z’n vrouw gekregen, etc. etc. Aan fantasie geen gebrek. Later hoorde ik dat hij gevallen was en zich daarom had afgemeld. Ik vond het erg jammer, want je komt toch om te spelen.Bovendien was deze tegenstander een van mijn mede-cursisten destijds, toen de KNSB ‘Schaken, een meesterlijke sport’ lanceerde: een cursus schaken voor volwassenen. Dus dat had ik wel leuk gevonden. Ik spendeerde de vrije tijd aan het rondbanjeren en kijken bij de anderen, waarbij ik een locker ontdekte waarop stond: uw kleur is zwart. Zo zeg, dat zag er wel héél modern uit, al was niet duidelijk wat je (als schaker) met deze info moest. Maar ja, ik had een bye hè, en je moet toch wat. Verder maakte ik links en rechts praatjes met bekenden, maakte ik een ommetje en bekeek partijen op de website van Noteboom tot de andere SSC’ers klaar waren.
Prijsuitreiking
Uw kleur is zwart. Eh….
Helaas gaan de meeste spelers als ze niets gewonnen hebben na afloop van hun partij vrijwel meteen naar huis, wat natuurlijk niet leuk is voor de winnaars. Om die reden bleven wij (Bert, Marcel, Jan, zwager Bert (3 uit 6) en ik) wachten op de prijsuitreiking waarbij er ruim gePronckt werd, maar niet met de resultaten van dit toernooi. Vanwege het reglementaire punt dat ik in die laatste ronde had gekregen, scoorde ik 1,5 uit 3 en daarmee 50%, maar dus niet op eigen kracht gehaald; ik had dat punt liever eerlijk verdiend. Wel had ik als enige een halfje gescoord tegen onze groepswinnaar Nathan, die 2,5 uit 3 scoorde. We hadden hem lekker gemaakt door te zeggen dat hij een geldprijs had gewonnen, zo stond dat tenminste op de website vermeld in den beginne, maar bij de opening van het toernooi hoorde ik (later) dat toernooidirecteur Rudy van Wessel gemeld had dat dit omgezet was in een beker voor de groepswinnaars van de vierkampen. Eerlijk gezegd had ik het eleganter gevonden als (minimaal) de winnaars van de vierkampen, net als in de hoofdgroepen, ook een geldprijs hadden kunnen winnen, b.v. het inschrijfgeld. Van de 100 euro inkomsten per vierkamp (25 euro per persoon) had toch zeker 25-50% uitgekeerd kunnen worden. Een beker past toch ook niet echt bij een wedstrijd van drie partijen. Het zou de organisatie dus sieren als dit volgend jaar wordt aangepast. En dan gaan we tegen die tijd natuurlijk met een grotere delegatie van SSC daar schaken, want er is ook een prijs te winnen voor de best presterende club (namelijk een taart!).
Toernooiwinnaar
De laatste ronde in het hoofdtoernooi was nog spannend omdat er meerdere kanshebbers waren, zoals GM Erik van den Doel en GM Thomas Beerdsen die tegen elkaar moesten (beiden 4,5), en nog vijf spelers met 4 punten. Uiteindelijk sleepte Erik een vol punt binnen tegen Thomas en was hij ongedeeld eerste: Doel bereikt dus.
Alles bij elkaar wel een toernooi om in je agenda te noteren. Wij gaan ons volgend jaar in ieder geval wel even revancheren!
Maaike
(NB Foto’s van mijn hand tenzij anders vermeld)
