SSC-A
‘The empire strikes back.’ Klinkt heel bekend, hè? Nou, dan ben je nog niet zo heel oud. Ik ben een liefhebber van de serie Star Wars, dus de SSC (empire) slaat weer eens terug, dacht ik direct na afloop van de wedstrijd. Na een ongelukkige nipte nederlaag in de tweede ronde, daar waar we hadden moeten winnen in Leiderdorp, sloegen we nu terug met een eclatante thuiswinst: 7-1 tegen het Voorhoutse De Vrijpionnen. Ok, toegegeven, zo’n eclatante overwinning tegen een streekgenoot is eigenlijk een beetje broedermoord, maar gezien de resultaten tot nu toe zijn we daarmee wel iets verder weg van een degradatieplaats. We zijn ook sterk genoeg voor die 1e klasse. Zowel promoveren als degraderen uit die klasse moeten we niet willen en is ook niet nodig.
Pepernoot
Bij SSC leven we altijd erg mee met elkaars wedstrijden en deze keer had ons enige vrouwelijke lid vooraf gezorgd voor een oppeppertje. Bij ieder bord legde ze voor de thuisspelers een chocoladepepernoot neer met de woorden: ‘Tot nu toe hebben jullie geen pepernoot gescoord, maar hiermee gaat dat veranderen.’ Dat dit het gewenste effect had, blijkt wel uit de uitslag.
Wedstrijd
De strijd was in feite geen wedstrijd. Er werden aan Voorhoutse kant – na de openingsperikelen – veelal verliezende voortzettingen gedaan. Jeffrey aan bord 1 had geen enkele moeite met zijn talentvolle tegenstander (Ed Bruinen) en na een tweetal pionwinsten kreeg hij (blundertje) een stuk cadeau en de partij: 1-0. Mijn opponent speelde zijn Siciliaanse verdediging met verve en een goed idee (centrum Koning), echter door het eerste het beste grapje (trucje) van mij na het middenspel, ging hij onderuit. Zie diagram 1 en bekijk de winnende voortzetting zelf.
diagram 1: wit aan zet
Ikzelf bracht daarmee de 2-0 op het wedstrijdformulier bij onze geweldige arbiter Frans van Dorsselaer, die ondanks zijn erg drukke bestaan tijd vond om bij onze wedstrijd als arbiter op te treden. En ook nog zonder daarbij in slaap te vallen. Chapeau en een drankje verdiend, Frans!
Omdat ik na mijn partij nog even ging analyseren, zag ik achter elkaar Sam (invaller voor Roel) met een vol punt binnenkomen. Heel fraai Sam. Nota bene tegen een sterke tegenstander die we kennen van ons jaarlijkse snelschaaktoernooi: Sebastiaan v.d. Klaauw. Achtereenvolgens kwamen daarna Paul (1) en Ignace (½) de bar- en analysezaal binnen.
‘Jullie begrijpen natuurlijk wel dat dankzij mijn onverschrokken spel, mijn uithoudingsvermogen, mijn tactisch inzicht, mijn vastberadenheid en mijn leeuwenmoed ík ervoor gezorgd heb met mijn beslissende halfje dat de overwinning binnen was, waarna het voor de rest van het team een makkie was, immers: de druk was eraf en dus konden zij ontspannen vervolgen, mét resultaat!‘ sneerde Ignace na afloop, inclusief de mededeling: ‘Zorg je er wel even voor dat dit duidelijk in het verslag komt te staan?’ Waarvan akte.
SSC-A Bord 1 t/m 4
Bord 5 t/m 8. Meestal geef je degene tegenover je een hand, Paul …
Engels slot. Let op de imponerende Engelse telefooncel rechtsachter. We grijpen alle middelen aan om te winnen!
Met 4½-½ in ons voordeel waren de twee matchpunten inderdaad in the pocket. Frank zette vervolgens zijn tegenstander ongenadig mat en er was weer een punt binnen. Op dat moment staakte een vermoeid ogende Marcel zijn winstpogingen en nam een half punt mee naar huis. De laatste der Mohikanen – Ron – was toen nog bezig om een Engels eindspel naar zich toe te trekken. De taal aan het bord was ook Engels, heel toepasselijk, tegen vrijpion Chris Lawton tikte Ron het zevende bordpunt binnen door allemaal vrijpionnen te incasseren.
De derde helft was daarna nog heel gezellig met dame en mannen. Er staan dan ook alweer veel streepjes op het nieuwe drankformulier. Maar dat is een andere competitie.
Jan B.
SSC B
Krachtig B-team
In de gezellige decembermaand kan de SSC met zijn teams niet meer stuk. Afgelopen maandag kwam SSC B voor het eerst met winnende cijfers terug uit Noordwijk: 2½-3½. Zie het LeiSB uitslagen staatje van de derde klasse B.
Alleen Johan kwam zonder punten terug naar de bollenstreek, maar de anderen kwamen met hele en halve punten retour. Bernard bracht als eerste een heel punt binnen, gevolgd door halfjes van Herman en Maaike. Ik had een bijzondere stelling op het bord. Ik begon niet al te sterk, waarna mijn opponent zich al rijk rekende. Maar, zoals ik hem later ook vertelde, ik ben net het Nederlands Elftal: ik moet eerst op achterstand komen voordat ik ga scoren. In de tweede helft wist ik door veel druk op de koningsvleugel uit te oefenen een stuk te veroveren, waardoor we in een eindspel terechtkwamen met beiden twee torens en ik nog een paard. Helaas zette ik het dier iets te snel achter de linies, waardoor hij uiteindelijk niet meer ontsnappen kon.
Bijzonder was vooral het middenbord, het leek de Atlantikwall wel, want tot en met de laatste zet was er over en weer geen enkele pion geslagen! Had ik iets meer geduld en vertrouwen gehad en mijn paard achter de linies gehouden, dan had ik een doorbraak met mijn torens kunnen forceren en alsnog winnen. Maar dat bleek pas achteraf bij de analyse, toen ik de remise-auto-passagiers (Johan was voor het evenwicht in de Bernard-Kas-auto gaan zitten – zij wonnen dus: 2 punten tegen 1,5 van onze auto) nog even op een biertje uitnodigde bij ons thuis. Dat ging ten koste van Jans Netflix-avond, maar die smeet kranig de tv direct uit (hoorde ik daar iemand licht knarsetanden?) om goedmoedig aan te schuiven en gezamenlijk de partijen van Frans en mij te bekijken.
Overigens gaat de eer natuurlijk naar Kas uit, aangezien hij als laatste zat te spelen en onverstoorbaar een vol punt binnensleepte – de stand was op dat moment 2,5-2,5 – en daarmee de match! K(l)as(se)!!!
Gatenkaas
Tegenover mijn Atlantikwall zette Frans een fietsenrek, dat wil zeggen: het bord was in de eerste helft voorzien van wat dubbelpionnen en leek een en al gatenkaas. Maar, zoals Frans smakelijk sprak in de goedgeluimde auto op de terugweg: ‘Wat is beter dan één pion? Twee pionnen! Oftewel: een dubbelpion!’ Hoe dan ook, Frans laat zich niet zomaar uit het veld slaan, aan de kant zetten, of in het midden. En dus wist hij met zijn materiaal mooi op te schuiven. Maar het analytische deel laat ik graag aan de echte schakers over, Jan B. in dit geval, hij mag hier weer verder met het verhaal.
Zie de twee diagrammen van Frans z’n knappe remise. Zijn opponent (met de naam Glaubitz) herken ik als speler van het Noteboom A-team, dus een knappe prestatie.
Hier speelde Glaubitz 1.Ke2 en vervolgde Frans knap met 1. .. – Lxg3 2.Kf3 – Lxf4! en het vervolg resulteerde in diagram 2.
Let op dat wit met een stuk meer remise moet forceren door de zwarte Koning op de h-lijn te houden. Fraai einde, Frans.
Jan B. & Maaike
Nb Met dank aan de Vrijpionnen voor hun toestemming om foto’s te maken. Van het tweede team geen foto’s, daar de hoffotograaf zelf zat te spelen. Tiens.
