Ondanks het aantal afzeggers was de speelzaal nog goed gevuld met schakers. Waar meerdere partijen in remise eindigden, was er één bord waarop tot over twaalven gespeeld werd. Marcel was zo lief om een verslag van deze zinderende partij hier met jullie te delen.
Verslag schaakpartij Paul – Marcel
Wit opende e2-e4. Na even wegen en heroverwegen koos ik voor de Pirc, ofwel d7-d6. Wit speelde op de 4e zet Le3. Hoewel ik deze opening vrij goed ken,was dit voor mij een verrassing. Toen wit ook nog op de 5e zet f3 speelde, dacht ik in mijn hubris, dit wordt een kort partijtje. Niets bleek echter minder waar, het werd een ware veldslag!
Er zijn naar mijn idee een paar interessante momenten / wendingen in de partij. Op de 18e zet kwam zwart een pion voor en ik besloot deze te consolideren met het spelen van Pe5 en hierna pion c5.
Zie diagram 1
Diagram 1
Een pionoffer heeft altijd consequenties, dus ook in dit geval. Het risico was een, wat later bleek, bijna fatale Koningsaanval van wit, welke ik had ingecalculeerd, maar ik was geenszins zeker van mijn zaak.
Agressieve zet
De 22e zet van wit, Tf5, is een agressieve zet. Zwart reageerde met: Tc7, een zet met visie. De 24e zet van wit: Pf4 voorbarig!! Omdat deze zet de loper-diagonaal van wit blokkeert, dreigde hierdoor verlies van een kwaliteit voor wit. Echter, ik beoordeelde de Koningsaanval van wit als extreem gevaarlijk en besloot daarom het paard terug te trekken naar veld e5, dit paard op deze positie speelde een zeer belangrijke rol. Zowel aanvallend alsook in de verdediging. Hierop volgde een spannend moment: wit speelde nl Pf4 x Pg6. Zie diagram 2.
Diagram 2
Dilemma: terugslaan met paard van veld e5 of h7 x Pg6? Tja, dit besluit kostte mij veel bedenktijd. Ik besloot uiteindelijk tot h7 x Pg6, met als resultaat een zo op het oog zeer voordelige stelling voor de witspeler. Hierop volgden veel tactische manoeuvres op het scherpst van de snede!
Welnu, zwart stond nog steeds een pion voor en de witte Koningsaanval werd dankzij de zetten 25 en 26 van zwart afgeslagen. En dus volgde er een nieuwe fase, een nieuw plan. Zwart besloot, na wat voorbereidingen, over te gaan tot initiatieven op de koningsvleugel. Hierop ontstond een zeer gecompliceerd eindspel, wat naar mijn mening voor wit zeer kansrijk was, gezien de loper van zwart op veld h8.
Wit maakte het zichzelf onnodig moeilijk, waardoor zwart op de been kon blijven en met brutaal spel zijn tegenstander wist te overbluffen.
Het einde van de partij was een anticlimax, wit zag een trucje over het hoofd en verloor een stuk. Zie diagram 3.
Wit wist echter niet van opgeven en ging moedig ten onder als gevolg van een matnet.
Wat een partij!
Marcel
De volledige partij kun je hier naspelen.
Dank je voor het delen, Marcel!
mooi verhaal Marcel precies zoals het was!