de kop is eraf
De kop is eraf, van de externe competitie, bedoel ik, hoewel het ook voor sommige schaakstukken geldt na enkele snelschaakpotjes vorige week na de interne competitie. Gelukkig hebben we een materiaalcommissaris die vast en zeker wel ergens een tubetje lijm heeft.
SSC-2
Maar goed, het tweede team – nee, zéker geen B-team – mocht als eerste van start in de externe competitie in de geliefde middle-of-nowhere-schuur ergens in het Groene Hart. Nou geldt voor een aantal spelers dat dit thuishonk van een sluwe vos als niet heel prettig ervaren wordt; het leek er zelfs op dat vooral nieuwe leden/externe-wedstrijd-spelers hier de eerste keer naartoe gestuurd werden, omdat ze, na hier één keer gespeeld te hebben, het volgende seizoen steevast ‘niet konden’ wanneer er tegen deze club gespeeld moest worden. Dat heeft overigens niets te maken met de sympathieke leden, het gaat puur om de locatie. Zou het daarom zijn dat we onze eerste wedstrijd al meteen met een invaller moesten spelen?
Nieuwe locatie
Het goede nieuws kwam een half uur voor vertrek: de club had een nieuw thuishonk en die avond zou daar meteen voor het eerst gespeeld worden. Tien minuten dichterbij en over de N207, in plaats van tussen de weilanden door in storm en regen (zoals vorig jaar), in het halfdonker met links en rechts een uitnodigende sloot.
Traditioneel kwam ik als laatste bij de verzamelplek (want ik woon het dichtste bij), waar vijf ontspannen heren klaar stonden voor vertrek. Het team splitste zich op in twee helften en zoefde in volle vaart naar De Vaart in Ter Aar. Een fraai, hoog gebouw met frisse inrichting, een keurige speelzaal, prettige bar inclusief vriendelijke bediening, dit was absoluut heel andere koek. We werden hartelijk ontvangen en mochten na de koffie plaatsnemen aan de tafels. Teamleider R. van Leijden kondigde de indeling aan: onze ploeg zat op volgorde aan bord 1 t/m 6: 1. Jelle, 2. Frans, 3. Herman, 4. Paul, 5. Menno en 6. Maaike. Ik had op de LeiSB al gezien dat degene met de laagste rating P. van Leijden heette en dus hoopte ik al dat ik tegen hem zou mogen (NB Niet tegen de bord 1-speler: R. van Leijden, zijn zoon, want die was me veul te sterk). Waarom? Omdat ik ervan hou om tegen ‘passende’ namen te spelen. De wedstrijd Lei(j)den-Valkenburg eindigde in … Klinkt goed toch?
Onder de indruk
Maar, ik geef het toe, ik was onder de indruk van de gemiddelde reet van deze ploeg, want duidelijk de sterkste in onze pool. En dus vroeg ik Jan om nog snel een paar openingen door te nemen met zwart (ben je niet trots op me, Marcel?). Dus een krap uurtje voor vertrek bord op tafel – ‘Wees toch niet altijd zo bang voor een dubbelpion!’, ‘Ja meester’ – een paar basiszetten. ‘En gewoon blijven kijken en niet te snel spelen.’ ‘Ja, meester.’
Maar ik geef het toe, ik was toch best wel gespannen. Hij begon ook ‘raar’ vond ik. Haha. Met d4 (nee, da’s niet raar), ik d5. Hij Pf3. Wat gek, hij valt niets aan. Nou, dan verdedig ik maar wat niet aangevallen wordt: Pf6. Nou ja, daarna breide de stelling langzaam een beetje dicht, ik had een fraai rijtje pionnetjes in een schuine rij, waardoor zijn loper droevig achter de hekken moest staan kijken 
naar wat hij niet kon. Maar het leukste vond ik mijn valletje waar hij (bijna helemaal) intrapte. Ik zette mijn toren als een smakelijk hapje op g6 en al snel volgde daar Lh5, YES! Ik keek nog even (‘Altijd blijven kijken, het is elke keer weer anders.’ ‘Ja, meester.’) en sloeg toen met mijn paardje het lopertje. Zijn hand bewoog al naar de dame, maar op het laatst zag hij wat hem boven het hoofd hing: een aftrekdekker! Ergo: ik had een vol stuk gewonnen.
Pionnetje in de aanbieding
De partij sleepte zich verder tot hij op het eind dacht een gratis pionnetje op te kunnen peuzelen, dat was ook zo, en ik bood hem van harte aan, want daarmee overzag hij een onvermijdelijk mat to come van mijn kant : na 38. Pxc7 was mijn antwoord 38. … Pxh3 en daarna gaf hij al snel op. Leijden-Valkenburg: 0-1.
Laatste partij
We gingen er samen een biertje op drinken en daarna ging ik nog even kijken bij de laatste partij, die van Menno; helaas hadden de borden 1 t/m 4 allen het hoofd moeten buigen, dus om de eer te redden waren onze borden van groot belang 🙂
Remise no way
Menno zat redelijk relaxed achter een bord vol pionnen, een toren en een paard, tegenover minder pionnen en een toren. Hij vertelde mij later op mijn vraag: ‘Hij heeft toch remise aangeboden?’ ‘Ja, dat klopt en dat had ik geaccepteerd als we 5-0 achter stonden, maar ik dacht, ik sta wel beter en remise kan altijd nog.’ En: ‘Kwam ook deels door jou, zag dat jij aan de winnende hand was en een glimlach had, en ik stond toen een pionnetje voor en dacht: nu moet ik ook winnen.’
‘Opgelicht’
Overmacht
Opgelicht
De tegenstander – ook al op naam uitgezocht: (Menno) Hoogendoorn vs Hoogenboom – bleef lang schuiven en dat de club er alles aan gelegen was om ook dit puntje binnen te slepen, bleek wel toen ineens het licht uitging. Pikdonker in de zaal. Ja, zeg, zo kan ik het ook. Supportende Sassemers grepen snel de moby’s om het bord bij te lichten en Menno zette heel verstandig de klok stil. Hoewel het natuurlijk heel sfeervol en romantisch was om zo een partij te eindigen, werd op verzoek toch het licht weer ontstoken – ’t is even wennen in de nieuwe locatie. Menno vertrok geen spier en bleef gewoon lekker doorschuiven.
Cruciaal
Het verloop van de partij. Menno: ‘Hier was ik met wit aan zet en heb ik met mijn paard op d5 geslagen als offer.
‘En hoe ging het dan verder?’ Pcxd5 – Pxd3+; Dxd3 – exd5; Pxd5 – Lg5+; – Kb1
En toen sloeg hij met de dame de pion op c5, en dit was een blunder ????, want na toren e5 win ik de loper terug en sta ik een pion voor, en vooral mentaal!
In het heldere licht schoof Menno geduldig verder tot meneer Hoogenboom geen pionnetje meer aan de takken had hangen, terwijl Menno’s soldaatjes dapper koers op de overkant zetten, en gaf hij op. Ok, de Sluwe Vos vs Sassem-2 4-2, maar gezien de gemiddelde rating nog best een mooi resultaat.
Na de ‘vijand’ gefeliciteerd te hebben met de overwinning togen we in opperbeste stemming (M&M) terug naar de bollenstreek. De kop is eraf. Hopelijk gaan we de volgende wedstrijd met een overwinning naar huis. Wij zijn er klaar voor!
Maaike
