Sjongejonge … bijna!

Het warrige begin van de speelavond was misschien al een teken aan de wand. Het nieuwe materiaal was nog niet gearriveerd, waardoor er een tekort dreigde voor zowel de interne als externe thuiswedstrijd. Gelukkig is het depot op zo’n 100 meter verderop, bij ons thuis, ja. Omdat het voor mij de eerste keer weer was in 2025 én ik natuurlijk goede sier wilde maken bij ‘de vijand’ had ik koekjes gekocht en een traytje met hartige hapjes gemaakt. Dat wil zeggen, dat was in de maak, toen er allereerst een bericht kwam van het materiaaltekort. Terwijl ik nog stond te rommelen, stond Jean al te trappelen om naar de club te gaan, zoals dat een goed teamleider betaamt. ‘Ga maar, ik kom zo wel.’ Terwijl manlief met de tas met stukken naar buiten liep schreeuwde ik hem terug (nou ja, riep ik op duidelijke toon…): ‘Niet die tas, die heb ik nodig!’ Want wij hebben natuurlijk maar één boodschappentas in huis … duh …

nar voor Sam

Terwijl ik nog even iets van boven haalde hoorde ik even later de deur weer opengaan. ‘Ben je iets vergeten?’
‘Nee, er is geen koffie, dus ik ga koffie halen!’
Oh, een nar* voor Sam, dacht ik meteen bij mezelf. Want Sam is verantwoordelijk voor de koffie, maar zou er zelf niet zijn deze avond en had dus ook niet voor koffie gezorgd. Koffie halen leek me geen goede voorbereiding voor Jean, dus ik zei: ‘Ga jij maar, ik haal wel koffie. En neem die tas mee.’

Schapentas

Ik weet dat alle mannen nu bij zichzelf denken: typisch vrouwenlogica. Eerst tekeer gaan dat manlief de tas NIET mee moet nemen, en nu ineens zeggen dat hij hem WEL mee moet nemen … Ja, maar dat komt, heren, omdat de tas inmiddels gevuld was met koek en hartige hap. Én de stukken. Én een consumptielijst/instructie voor het bezoekende team. Dus ik had hem niet meer nodig. En voor de koffie dan? Daar heb ik mijn schapentasje voor, jongens!

Jean vertrok in gezwinde pas naar rechts en ik ook, maar dan naar links. Snel had ik nog mijn geldkist in de tas gedaan, zodat er ook wisselgeld aanwezig zou zijn, want ja, daar is Sam verantwoordelijk voor en die …, inderdaad, die was er niet! Zo min mogelijk bewegend met de rammelende geldkist – ik wilde niemand op ideeën brengen – scheerde ik naar de Vomir en kocht maar meteen groot in. Vier pakken. En oh ja, de koffiemelk zal ook wel op zijn … Dus cupjes mee, naar de kassa en in gestrekte draf naar de club.

Nieuw lid?
Daar waren de voorbereidingen voor de strijd in volle gang. De borden in de ‘externe’ speelzaal stonden klaar, een enkel bordje in de ‘interne’ speelzaal. De koekjes nog in de tas, maar die deed ik haastig op een plateautje. Jean had wel de hapjes koel gezet en het instructiebordje voor de gastspelers neergezet. Klasse! De koffie werd zowat uit mijn handen gegrist en bereidwillige handen zetten haastig een paar potten koffie. Even later stapte Bernard binnen met twee jubileumboeken, die overcompleet waren en dus in de kast gaan liggen wachten op nieuwe leden. Wat dat laatste betreft, toen we in de gang een jongeling ontwaarden, dachten we eerst dat die voor de wedstrijd kwam, maar het was een veel beter bericht, hij kwam eens kijken hoe leuk het is bij ons. Daar houden wij van.

Roel, haka!

Wedstrijdleider Frans D.
Frans D. sommeerde inmiddels een ieder om aan de wedstrijdborden plaats te nemen, óók Piet en Marcel, die nog een gezellig potje in de analysezaal zaten te spelen. Tegen Ron, die een werkelijk beeldige schapenjas aanhad, en een fraaie pet op zijn kruin, zei ik: ‘Je gaat er toch niet met de pet naar gooien, hè? En je laat je toch ook niet slachten als een schaap naar de slachtbank?’ Tot mijn genoegen zag ik later dat hij de pet had afgezet en de jas had uitgetrokken. Maar zou dat geholpen hebben …? Dat lees je straks.
Toen iedereen dan eindelijk zat, memoreerde Frans nog even wat de regels waren en mocht ik snel nog vragen of er wat foto’s gemaakt mochten worden. Dat mocht en dus sprong ik nog wat heen en weer, toen Roel binnenkwam – die de indeling voor de interne spelers had omgeroepen – om te melden dat ik tegen Menno D. moest. Ik maakte snel nog wat foto’s en het viel me op dat Roel met een soort ‘haka’ plaatsnam. Een nieuwe tactiek, wellicht? De uitslag zou het moeten bewijzen. Maar dat komt hierna pas.
Toen ik uitgekiekt was en Frans nog even snel een klok omwisselde, want die deed het niet, en ik dan eindelijk wilde gaan zitten, zag ik Bob binnenkomen. 20.05 uur. Oeps. Ik keek op de indelingslijst en zag dat we tot dat moment ‘even’ waren. Bob was niet ingedeeld. Dus ik bracht hem de slechte boodschap, met de mededeling dat het al vijf over acht was; we beginnen immers om acht uur.
‘Ik ben altíjd te laat,’ sprak Bob, die er bepaald niet blij uitzag. ‘Dat komt omdat ik niet dichtbij kan parkeren en ik kan niet snel lopen.’
‘Misschien moet je anders even laten weten als je komt, dan kan Roel er rekening mee houden.’
‘Ik kom altíjd!‘
Ok, Roel, bij deze kun je Bob dus elke week indelen, tenzij hij afzegt.
Maar ik vond het niet leuk voor hem, ‘oneven’ zijn is nooit leuk, je komt uiteindelijk om te spelen. Jelle zei echter wervend dat Bob misschien wel even kon blijven, omdat er een partij wellicht snel klaar zou zijn en dan kon hij in ieder geval alsnog schaken. Dat was goed gezien, want Ko en Alex, de jongeling die op proef was, waren redelijk snel klaar, waarna Bob indraaide.
Mijn concentratie was inmiddels op de toppen van mijn kunnen. Jaja. Maar hoe dan ook was de rust in beide speelzalen neergedaald en kon het echte werk beginnen. En daar doet Jean hieronder verslag van.

SSC A vs Philidor C
Sjongejonge, bijna werd er door SSC A opnieuw gewonnen. Een slopende wedstrijd in de vierde ronde van de Leidse Schaakbond eindigde in een 4-4 gelijkspel. De thuiswedstrijd tegen mede degradatiekandidaat Philidor C werd door het niet benutten van onze kansen nipt niet gewonnen. Het moet worden gezegd dat deze Philidorploeg erg taai te bespelen bleek. Ik was – zoals bijna gebruikelijk – weer als een van de laatsten bezig met mijn partij, maar ook ik miste ergens de winst. Straks een duidelijker voorbeeld van onze tweede-bord-speler Frank, want ik heb hier en daar vanzelfsprekend wel iets gezien van de andere teamgenoten. Zelf was ik met zwart een moeilijke maar voordelige Morragambiet aan het bestrijden. De Philidoriaan had een fraaie remise makende afwikkeling en dat was jammer voor mij en ons, maar één matchpunt was daarmee wel veiliggesteld.

De strijd
Zoals te doen gebruikelijk was Jeffrey al snel als eerste klaar met als resultaat een mooi vol bordpunt in ons voordeel en daarna maakte onze Paul er 1-1 van. Ik heb van die partij niet zoveel gezien, maar van Paul hoorde ik naderhand dat hij toch wel enige kansjes heeft gemist.
Marcel kreeg in een gelijkwaardige stand een remiseaanbod en na overleg met mij (TL) heeft hij die aanvaard. Hij speelde tegen de beoogde opponent van Jeffrey (drie uit drie had die Philidorspeler tot dusver aan bord 3) en die opstellingstruc van mij mislukte dus omdat die 100% speler naar het vierde bord was verhuisd. Jammer, maar de remise van Marcel was opnieuw een mooie score (½) tegen een speler met een hogere rating.

De winnende zet zou dit geweest zijn (plus 19)

De score bleef gelijk opgaan. Een winstpartij van Piet (met daarbij de nodige babbelproblemen van Piet: ‘Je speelt nog slechter dan ik …’ of iets dergelijks) gaf nog enige wedstrijddeining. Het werd echter opgevolgd door een nul van Ron. Die had ik niet verwacht, jammer. Ik heb niet gezien hoe, maar de winst van Roel (Ralf voor sommigen onder ons die meerdere Roelen kennen (Ralf = R(oel) Alf(erink)) gaf de strijd weer een positieve opkikker. Ook die partij heb ik niet gezien.
En toen waren alleen nog de ’tobborden’ één en twee met ondergetekende en Frank bezig. Ik vertelde in de aanhef al dat ik niet verder kwam dan remise.
4-3 voor de onzen.
Frank daarentegen was bezig de 5-3 zege voor ons veilig te stellen en had een duidelijk gewonnen stelling in handen (zie hierbij de screenshot van Frank zelf), maar hij miste deze winst, waarna hij daarna naarstig op zoek moest om een remise te maken. Dat lukte helaas voor ons en Frank niet (4-4).

Zie hieronder een leuke fototrailer van onze webmaster (met goedkeuring van de tegenpartij).

Jan Bey

Nawoord
Ook al had Ron er zeker niet met de pet naar gegooid, hij wist de partij helaas niet te winnen. De haka van Roel was echter wel succesvol gebleken. En nieuwkomer Alex had zich in ieder geval niet laten afschrikken door het rommelige begin, want hij komt volgende week weer en hopelijk blijft hij dat doen.
*Maar hoe dit het nu met die nar? Nou, destijds organiseerden we (Jean en ik, met een team van 13 man in totaal) het Leiden Chess Tournament, in totaal 13 keer (2007 tot en met 2019). Ik was de ’technisch manager’, wat vooral inhield dat ik de vergaderingen notuleerde en de actielijsten bijhield, de catering samen met mijn zus deed, de PR&Communicatie, de toernooifoto’s maakte etc. etc. Elke avond kookten mijn zus en ik voor de crew met soms een bezoeker extra. Elke dag besloten we of de crew zich gedragen had en wie dat niet had gedaan kreeg ‘een nar’ bij het eten: een legopoppetje wat dan bij het bord van diegene werd gezet. Als ik me goed herinner heeft een van de arbiters het narrenklassement gewonnen, en een iemand kreeg er werkelijk nooit een, maar smeekte er bijna om. Dat is uiteindelijk gelukt.
Ik stel voor dat we ook bij SSC een narrenklassement starten. Voorlopig voert Sam de lijst aan met 1 nar, ofschoon Frans D. – verantwoordelijk voor het materiaal – te laat besteld, want het was er niet gisteravond – een goede tweede (nou ja, gedeeld 1e dus) is. Kortom, narrenklassement: Sam 1, Frans D. 1. Kandidaten voor het klassement kunnen bij mij aangemeld worden ????.

Narrenklassement: gedeelde 1e plaats: Sam en Frans D.

Maaike